ريخت ‌شناسي داستان آلتونتاش بر اساس مدل ولاديمير پراپ

تاريخ بيهقي از امهات متون نثر فارسي است و جايگاه ممتاز اين اثر برجسته تنها به كاركرد تاريخي و ارزش زباني آن در مطالعات سبك شناسي نيست بلكه از نظر روايي و داستاني نيز بسيار ارزشمند است. در ميان حكايت هاي بيهقي، داستان « آلتونتاش» گرچه صحت تاريخي دارد؛ اما با توجه به نوع روايت بيهقي از اين داستان و ظرايفي كه از نظر ساختاري در دل آن نهفته است؛ قابليت ريخت شناسي و بررسي را دارا است. پشتوانة نظري اين تحقيق نظرية ريخت شناسي ولاديمير پراپ ريخت شناس روسي است كه ساختار قصه هاي پريان روسي را به هفت حوزة عمل و سي و يك نقش ويژه تقليل داده است. انديشة اساسي در ريخت شناسي، توصيف قصه بر پاية اجزاي تشكيل دهندة آن و همچنين بيان ارتباط و همبستگي اي است كه بين اين سازه ها وجود دارد. هدف اين پژوهش بررسي ريخت شناسي داستان «آلتونتاش»، نماياندن اصول خويشكاري حاكم بر داستان و پيدا كردن مهمترين و اساسي ترين عنصر تشكيل دهندة آن است كه به نظر مي رسد در اين داستان عنصر شرارت و بعد از آن فريبكاري نسبت به ساير عناصر نقش برجسته تري را ايفا مي كنند.