بررسي و تحليل تصوير صبح در شعر فريدون مشيري

طبيعت‌گرايي و بهره گيري از طبيعت و پديده هاي آن يكي از منابع تصويرسازي، خيال انگيزي و الهام شاعرانه در شعر معاصر فارسي است. با تحليل گونه هاي آفرينش تصاوير شعري مي توان به نوع نگرش شاعر و فضاي انديشگي او نزديك شد. اين جستار به بررسي و تحليل تصوير صبح در اشعار فريدون مشيري مي پردازد. فرضيه پژوهش پيش رو اين است كه فريدون مشيري از ميان عناصر و جلوه هاي طبيعت، تصوير صبح را بيشتر به‌كاربرده است. پرسشي كه در صدد پاسخ بدان، اين مقاله نوشته‌شده است عبارت است از اينكه 1) تلاقي و برخورد نگاه شاعرانه مشيري با طبيعت ـ به‌ويژه صبح ـ چگونه بوده است؟ 2) تصوير صبح در شعر مشيري به ياري چه شگردهاي بلاغي بيان شده است؟ براي پاسخ به اين پرسش‌ها صور خيال مرتبط با صبح در شعر مشيري به شيوه استقراي ناقص گردآوري و به روش توصيفي ـ تحليلي بررسي و تحليل شده است. حاصل اين پژوهش نشان مي دهد كه مشيري در آفرينش تصاوير طبيعت شاعري ميانه رو است و بيشتر بر پايه نگرش سنتي است؛ همچنين وي براي آفرينش تصوير صبح به ترتيب از شگردهاي تشبيه و استعاره و نماد بهره جسته است و در نهايت تصاوير شعري او به سبب زمينه عاطفي قوي، صميميت بيان و سادگي نمود بيشتري يافته است.