بررسي تطبيقي بهمن و نرجميگ در اساطير زرتشتي و مانوي

اساطير، لبريز از رخدادهايي مقدس، فراواقعي و عمدتاً عجيب، پيرامون قهرمانان وشخصيت‌هايي است كه اغلب مورد ستايش مردم قرار مي‌گيرند و گاهي موجب ترس آنها مي‌شوند. اين اسطوره‌ها، داراي ويژگي‌هايي هستند كه با كيفيت زمان ما كاملا متفاوتند و زمان رخداد آنها ممكن است در آغاز آفرينش بوده و يا در تاريخي نامعلوم در آينده اتفاق بيفتد. اسطوره‌ها، در واقع رابطي هستند ميان انسان‌ها و پديده‌هايي كه ممكن است نتوانند برايش دليلي پيدا كنند. اساطير ايران، داراي ابعاد گوناگوني است كه در دوره‌هاي مختلفِ شكل گيري فرهنگ و تمدن، در سرزميني پهناور به وجودآمده‌اند. اغلب اين اسطوره‌ها قالب‌هايي مذهبي، اجتماعي، حماسي و خانوادگي دارند. گاهي اسطوره‌ها تغيير شكل مي‌دهند و ممكن است خويشكاري‌شان نيز تغييركند. اساطير زرتشتي، مملو از فرشتگان، ايزدان و ايزدبانواني است كه عمدتاً خويشكاري‌هايشان، مورد ستايش مردم بوده است. بدين ترتيب، در اساطير مانوي، شخصيت‌هايي را مي بينيم كه از نظر خويشكاري و حتي تصوير ظاهري، شباهت‌هايي با ايزدان وايزدبانوان زرتشتي دارند. بهمن، نماد خرد و از امشاسپندان دين زرتشتي، و نرجميگ ،از فرشتگان آيين مانوي، در زمرة اين شخصيت‌ها هستند. در اين پژوهش خويشكاري اين دو، شباهت‌ها و تفاوت‌هاي آنان، مورد بررسي قرار مي‌گيرد.