شماره ركورد كنفرانس :
3797
عنوان مقاله :
انسان مداري در ترانههاي دهه‌هاي 40 و 50 با تكيه بر آثار ايرج جنتي عطايي
پديدآورندگان :
كيالاشكي نعيمه nnkia11@gmail.com استاديار گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد چالوس , طالبي حسيني مريم گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد چالوس
كليدواژه :
انسان , ترانه , ايرج جنتي عطايي , انسان مداري.
عنوان كنفرانس :
دوازدهمين همايش بين المللي انجمن ترويج زبان و ادبيات فارسي ايران
چكيده فارسي :
ترانه، صورتي از شعر است كه با موسيقي آميخته شده است و هيئتي واحد را پديد مي‌آورد. به دليل محاورگي مي‌توان به واسطه‌ي ترانه، وضعيت جامعه‌ي انساني را مورد كنكاش قرار داد. انسان مداري يعني توجه به امور بشري. اومانيسم نام جنبشي علمي و ادبي است كه مقارن دوره‌ي رنسانس در فرانسه ظهور كرد و بعد‌ها به صورت پراكنده در آثار هنرمندان جهان نمود پيدا كرد. ترانههاي ايرج جنتي عطايي در دهه‌هاي 40 و 50 مشخصاً انسان آن روزگار را هدف گرفته است با تمام آرمان ها، اهداف و داشته‌ها و نداشته‌هايش. هدف انجام اين پژوهش بررسي ديدگاه‌ها و ترانههاي ايرج جنتي عطايي بوده كه از روش مطالعه كتابخانه‌اي و تحليل محتوايي صورت گرفته است.
در اين پژوهش به مفاهيم اومانيسم و اگزيستانسياليسم، بررسي مفهوم ترانه و ترانه‌نوين پرداخته و در ادامه به زندگي، افكار و ترانههاي ايرج جنتي عطايي نگاهي موشكافانه داشته و ترانه‌هايي همچون انسان خاص، ماه پيشوني، مشاهير/ اساطير، هم غصه و … را مورد بررسي قرار داديم. در انتها نيز ره‌يافت‌هاي نگارندگان از اين پژوهش ارائه شده است
