بررسي تطبيقي زندگي آرماني در اسكندرنامه نظامي و آتلانتيس نو اثر بيكن

اين مقاله بر آن است تا از ديدگاه اصول نظريۀ هم عرضي توتوسي در ادبيات تطبيقي به مقايسه دو آرمان شهر اسكندرنامه و آتلانتيس نو بپردازد. ضمن بررسي حكومت، مذهب و اصول اخلاقي ارائه شده دراين دو آرمان شهر، نگارندگان اين تحقيق بر اين نكته تأكيد مي نمايند كه در اين دو اثر نظامي و بيكن، كوشيده‌اند تا نيازهاي اوليۀ انسان‌ها را در يك جامعۀ آرماني ترسيم نمايند. يافته‌هاي اين پژوهش گوياي اين حقيقت است كه علي رغم تفاوت‌هاي بسياردر نگاه به مذهب و فرهنگ، نظامي و بيكن معتقدند كه ايمان مذهبي مي تواند بارزترين ويژگي شهروندان دريك بهشت زميني باشد. آنان همچنين بر اين باورند كه پاي‌بندي شهروندان به اصول اخلاقي و رفتار محبت آميزشان با يكديگر و با بيگانگان پيش نياز جامعه آرماني انسان‌هاست. نكتۀ جالب توجه ديگر اين كه گرچه در هيچ يك از اين دو جامعه نشاني از قدرت مركزي حاكم براي اعمال نظم يافت نمي شود، مردم از روي ميل باطن از قوانين اجتماعي پيروي مي نمايند.