شَعْر شبگون يا شار گلنار؟

يكي از ابهامات شاهنامه واژۀ شَعر در داستان ديدار شبانۀ زال و رودابه است. برطبق نظر محقّقان، دو معني زير را مي‌توان براي واژۀ شعر در نظر گرفت: 1ـ گيسو 2ـ پارچۀ نازك ابريشمين. اين پژوهش سعي دارد تا با همراه كردن نظام نشانه‌اي متني و تصويري با يكديگر، ضبط و معناي صحيح اين واژه را مشخّص كند. شَعْر واژه‌اي عربي است و همين امر اين سؤال را در ذهن محقّقان برانگيخته كه چرا فردوسي در كتاب عجم از لفظ عربي «شَعْر» استفاده كرده‌است و چه‌بسا كه نگارش اين واژه از اغلاط كاتبان باشد. در اين پژوهش براي دستيابي به ضبط صحيح واژه شعر/ شار، ابتدا نظام نشانهاي متني را بررسي ميكنيم تا استدلال پژوهشگران در گزينش ضبط شعر/ شار بر ما روشن شود. سپس به سراغ نگارههاي مربوط به اين مجلس ميرويم تا دريابيم نگارگران اين واژه را چگونه به تصوير درآوردهاند. براي دستيابي به بينشي دقيقتر، يافتههاي پژوهش را با روش آماري مورد سنجش قرار ميدهيم. اين پژوهش از طريق روش آماري و در نظر گرفتن نظام نشانهاي متني و تصويري ضبط شار گلنار را صحيح ميداند.