بررسي ويژگي‌هاي زباني اشعار عمادي شهرياري

عمادي شهرياري، ازجمله شاعران قرن ششم هجري است كه به رغم شهرتي كه در زمان خود داشته است، امروزه آن‌چنان‌كه شايسته است، شناخته‌شده نيست. بررسي اشعار عمادي نشان مي دهد كه وي، شاعري تواناست و تركيب سازي هاي بديع و برجسته در شعر ش نمايانگر اين است كه به‌اندازۀ كافي بر زبان تسلّط دارد. به نظر مي رسد عمادي همانند ديگر شاعران قرن ششم، به كاربرد لغات عربي و اصطلاحات علمي و نجومي در اشعارش توجّه داشته و با آموزه هاي عرفاني نيز بيگانه نبوده است. در اين جستار براي آشنايي با سبك اين سخنور و پاسخ به اين سؤال كه مهم ترين ويژگي زباني متمايز عمادي نسبت به ديگر گويندگان هم عصر وي كدام است، به روش توصيف و تحليل محتوا، اشعارش در سه سطح موسيقي، واژگاني و نحوي موردبررسي قرارگرفته است. دستاوردهاي اين بررسي بيان گر آن است كه شاعر در افزايش موسيقي دروني كلام، از ميان انواع آرايه هاي لفظي، به ترتيب از موازنه، جناس و واج آرايي، بيش ترين استفاده را برده است. كاربرد لغات عربي و اصطلاحات علمي، در اشعار عمادي به‌گونه‌اي نيست كه فهم شعرش را دشوار سازد؛ بلكه برخلاف هم عصرانش ازجمله خاقاني و انوري، لغات و اصطلاحاتي را به‌كاربرده است كه براي عموم مخاطبان قابل‌فهم باشد.