توسعه يافتگي سياسي از منظر فردوسي

توسعه‌ي سياسي از مفاهيم جديد جامعه شناختي است كه در اصطلاح به معناي افزايش ظرفيّت و كارايي يك نظام سياسي و گذر از حالت نامطلوب به مطلوب است و در سايه‌ي امنيّت و آرامش ناشي از برقراري اعتماد ميان حاكمان و مردم حاصل مي‌شود. مطالعه‌ي جوامع قدرتمند صنعتي و اقتصادي جهان امروز به وضوح نشان مي‌دهد كه عامل اصلي توسعه يافتگي نه منابع مادّي بلكه توانايي‌ها، برنامه‌ريزي‌ها، انسجام و عقلانيّت موجود در داخل جامعه است. با توجّه به اهميّت و تأثيري كه توسعه يافتگي سياسي در پيشرفت جوامع دارد و اعتقاد به غناي آثار ادبي گذشته و وجود مباني بسياري از مفاهيم فرهنگي، اجتماعي و سياسي امروز در اين آثار بر آن شديم مفهوم توسعه‌ي سياسي را در انديشه‌ي فردوسي و داستان‌هايي از اثر ارزشمند او بررسي كنيم. بي‌ترديد دستيابي به تمام شاخصه‌هاي اين نوع توسعه در جامعه‌ي هزاره‌ي قبل مورد انتظار نيست امّا به دليل عقلانيّت حاكم بر انديشه‌ي فردوسي، مباني اصلي اين تفكّر را در اين اثر بي‌بديل به وضوح مي‌توان ديد: