تعارض ميان فردي در داستان «لهراسپ و گشتاسپ» با تكيه بر نظريات علم مديريت تعارض

انسان‌ها براي برقراري ارتباط و تعامل با هم ديگر ناگزير از داشتن رفتارها و اعمالي هستند كه تفاوت‌هاي ذاتي و بعضاً اكتسابي اين رفتارها، تعارضات ميان آن‌ها را اجتناب‌ناپذير مي‌سازد. تعارض از تقابل دو خواسته و گاه دو فكر بروز مي‌كند؛ بدين معني كه هرگاه دو يا چند نفر از افراد به دليل اختلاف در نيازها، خواسته‌ها، اهداف و ارزش‌ها در مقابل يكديگر قرار مي‌گيرند. از اين رو تفاوت‌ها، خطرات و انگيزه‌هاي متمايز از يكديگر در افراد، بافت سازماني را در برابر تعارض‌هاي سازماني اجتناب‌ناپذير مي‌كند. «مديريت تعارض» يكي از رويكردهاي مهم رفتار سازماني در صدد كنترل و كاهش اين تعارضات است. شاهنامه فردوسي به عنوان اثري گرانسنگ و بي‌بديل حماسي، اگر در چند خصيصه بارز خلاصه شود مسلماً مهم‌ترين خصيصه‌اش «تضاد و كشمكش» و تبعات مثبت و منفي حاصل از آن كه به عنوان بن‌مايه‌اي ژرف بر سراسر داستان‌هاي اين اثر هنري، سايه افكنده است خواهد بود. اين جستار بر آن است تا داستان «لهراسپ» را با توجه به نظريه‌هاي علم «مديريت تعارض» و چگونگي انطباق تضاد ميان فردي لهراسپ و گشتاسپ با نظريات اين گروه ، مورد تحليل و بررسي قرار دهد. هدف اين تحقيق ، نشان دادن ديدگاه هاي در خور توجه و برجسته فردوسي و ارائه راهكار و شيوه-هاي مبتني بر كنترل و حل تضادها و تعارضات ميان فردي پيشامده در شرايط گوناگون است كه مي تواند الگويي قابل ملاحظه براي مديران امروزي باشد.