تحليل مضامين مشترك در شعر خاقاني و ولي دشت بياضي

ميرزا محمد متخلص به «ولي» از شاعران سده دهم هجري است كه در ناحيه دشت بياض از توابع قهستان (قاين ) متولد شد. از دوران كودكي او آگاهي چنداني در دست نيست همين قدر مي دانيم كه در آغاز جواني به قزوين رفت و چندين سال در آنجا اقامت گزيد. سپس به خراسان باز گشت و ديرگاهي ملازم دربار سلطان «ابراهيم ميرزاي صفوي» بود تا سرانجام پس از مرگ شاه تهماسب و تاخت و تاز هاي ازبكان به فرمان دين محمد خان ازبك كشته شد.( زنگويي : 1385: 177) وي با تعدادي از شاعران زمان خود از جمله محتشم كاشاني ، وحشي بافقي ، شكيبي اصفهاني و ثنايي مشهدي و . . . معاشرت و مكاتبه داشته است. ( صفا : 829:1369) از بين قالب هاي مختلف شعر«ولي در قصيده و غزل تبحر داشت و ديوان شعر او دو هزار بيت دارد و اشعارش روان و يكدست است.» ( آيتي ، 1371: 232) با وجود اينكه به تاييد تذكره ها ، محمد ولي دشت بياضي در زمان خود شاعرمورد توجه و نامداري بوده است در روزگار ما چندان شناخته شده نيست. همين ناشناخته بودن ، انگيزه اي شد تا نگارنده سعي كند گامي در راه شناختن و شناساندن شعر اين شاعر بردارد.