بررسي اصول مملكت‌داري و حكومت در نهج‌البلاغه و سياست‌نامه (با تكيه بر اخلاق و مسئوليت‌هاي حاكمان)

آنچه در اين پژوهش مورد توجه قرارگرفته است بررسي مملكت‌داري و حكومت و شيوه كشورداري با توجه به سخنان اميرالمؤمنين علي(ع) در نهج‌البلاغه و خواجه نظام الملك توسي در سياست‌نامه با تكيه بر اخلاق و مسئوليت‌هاي حاكمان است. چگونگي تحقق اهداف و آرمان‌هاي حكومت و نياز آن به حاكمي با ويژگي‌ها و توانمندي‌هاي خاصّ تربيتي، اخلاقي، علمي، عقيدتي و سياسي، تعامل و تأثير باورهاي ديني در شيوه كشورداري، بهره‌گيري از اصول انساني در رفتارهاي حكومتي و درنهايت، مقايسه و تطبيق اصول حكومت و مملكت‌داري در دو اثر ادبي- سياسيِ به‌جامانده در اين رابطه از مواردي است كه در اين پژوهش بدان پرداخته شده است. در اين مقاله ضمن بررسي ابعاد گسترده حكومت‌داري در نهج‌البلاغه، و بيان تأثيرات آن بر سياست‌نامه(سيرالملوك) كه از كتب ادبي و سياسي ارزشمند ايراني است، به مقايسه ديدگاه‌هاي اين دو كتاب در زمينه اخلاق و مسئوليت‌هاي حاكمان پرداخته مي‌شود. دست آوردهاي اين مطالعه توانسته است ضمن برشمردن اصول مهم كشورداري در بخشِ اخلاق و مسئوليت‌هاي حاكمان و شرح و تفصيلِ اين اصول، با استناد به مطالب به‌دست‌آمده در اين دو كتاب، تأثير شيوه كشورداري امام علي(ع) را- با توجه به آنچه در تاريخ و در كتاب نهج‌البلاغه به جا مانده است- بر روش كشورداري خواجه نظام الملك و تأليف سياست‌نامه به اثبات برساند.