«مديريت بهره وري از زمان از نگاه پروين »

زمان حقيقتى است كه با وجود انسان پيوند يافته است و انسان هميشه خود را در چنبره آن مى‏يابد،گويا انسان اسيرِ زمان است و راهى براى برون ‏رفت از اين اسارت ندارد. زمان همواره براي آدمي منبعي ارزشمند و صدالبتّه منحصر به فرد بوده است؛ منحصر به فرد از اين روي كه برخلاف ديگر منابع قابل بازيابي نيست. مديريت زمان، بي ترديد يكي از پيش نيازها براي موفّقيّت ها محسوب مي شود. با اين حال ، در دنياي پرشتاب امروزي كه انبوهي از عوامل موجب بروز اختلال در تمركز ما بر روي تكاليف پيش روي مي شوند، بهره گيري از فنون علمي و آزموده شده ي مديريت زمان بيش از پيش ضروري جلوه مي كند. مديرت زمان عمل يا فرايند طراحي و به كارگيري كنترل آگاهانه بر روي زماني است كه صرف فعّاليتّهاي مشخّص مي شود. در طول تاريخ، زمان و ابعاد مختلف آن، مورد توجّه انواع تمدن‌ها بوده و امروزه اين توجّه بيش از پيش وجود دارد. از آن جايي كه اساس نگرش مديريت زمان، توجّه به پيشبرد اهداف زندگي انسان است، اين علم از ديرباز مورد توجّه صاحب نظران و عالمان بوده است. اين مقاله به تشريح مفاهيم و اصول مديريت زمان در اشعار پروين پرداخته و فنون و ابزاري را براي مديريت زمان در محيط زندگي و كار ارائه مي كند.