مفهوم شناسي ادبيات داستاني انقلاب اسلامي ايران

گونه بندي هاي متفاوتي در ادبيات داستاني ايران از ابتدا تا كنون صورت گرفته است. در بررسي رويكردهاي غالب و رايج ادبي در هر دوران، به اقتضاي موضوع، زمانه و زمينه آن، يا ديدگاه و نيت پژوهشگر و عواملي مانند اين ها، روش هاي متفاوتي براي ورود به مطلب و پرداختن به آن اتخاذ مي شود. رويكرد تاريخ گرايانه، اقليمي و منطقه اي، درون مايه اي و عقيدتي و... . اين مقاله به عنوان يك پژوهش بنيادي و تئوريك، با پرداختن به هندسه معرفتي ادبيات داستاني انقلاب اسلامي ايران در صدد ترسيم خطوط مشخص بايدها و هست هاي اين مكتب ادبي است. انقلاب اسلامي ايران همچون ديگر انقلاب هاي برجسته در تاريخ بشر، موجد تحولات فكري و فرهنگي و اقتصادي و سياسي فراوان گرديد. ازاين رهگذر، تحولات رخ داده در حوزه ادبيات داستاني، همسو با جهان بيني ِ موجد انقلاب اسلامي قابل ارزيابي است. ادبيات داستاني انقلاب اسلامي مستقر بر پايه هاي جهان بيني و درون مايه آثار است نه صرفا موضوع. به همين علت در اين مقاله به عنوان يك مكتب ادبي معرفي گرديده است. براي تحقق پذير بودن ارزيابيِ مولفه هاي اين مكتب و آثارش، نيازمند تبيين جهان بيني مذكور، با مباحث بنيادي آن چون هستي شناسي، خدا شناسي، انسان شناسي و اخلاق ذيل تعريفِ مشخص و معين از ادبيات داستاني انقلاب اسلامي با مقدمه شناخت-شناسي اين مكتب ادبي هستيم؛ كه در اين مقاله به آن پرداخته شده است.