نقد دولت و دولتيان در متون ادبي و سياسي عصر قاجار

اگر چه مبحث نقادي در ايران اولين بار توسط آخوندزاده مطرح شد اما سابقه ي اعتراض و بيان عيوب و كاستي هاي دولت و كارگزاران جامعه در تاريخ ايران قدمت و پيشينه اي قبل از قاجاريه دارد ، چنانكه برخي از مورخين دوره ي ميانه نظير بيهقي با شيوه ي تلويحي در لابه لاي تبيين رخدادها ، برخي از دولتمردان غزنوي را مورد انتقاد قرار داده است. در دوران قاجاريه ، به دنبال فرآيند مدرن سازي و بروز برخي تحولات سياسي ، اجتماعي و اقتصادي بيان معضلات و كاستي هاي جامعه و بويژه نقد اقدامات دولت و دولتيان روندي فزاينده پيدا كرد. پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي نتيجه ميگيرد وجه تمايز نقد دولت در متون عهد قاجار با ادوار پيشين را مي بايست در تنوع حوزه هاي انتقاد ، به كار بستن زبان جديد و سبك نو كه مبتني بر ساده نويسي و پرهيز از تكليف و تصنع بود ، دانست.