نقش اسلام سياسي در شكل‌گيري دولت بعد از انقلاب اسلامي ايران

اسلام سياسي يكي از مهم‌ترين جريان‌هاي عملي و نظري در جوامع اسلامي قلمداد مي‌شود. در سال 1356 سه گفتمان اسلامي، ملي‌گرا و ماركسيستي فرصت پيدا كردند تا در عرصه سياسي رخ‌نمايند و هركدام ديدگاه‌هايي را در خصوص انقلاب ارائه دادند. در ايران پس از انقلاب اسلامي سال 1357 اسلام‌گرايان توانستند كه اسلام سياسي را در عمل پياده كنند و دولتي بر اساس اسلام سياسي بنا كنند كه اساس آن را اسلام سياسي تشكيل مي‌داد. اسلام سياسي به آن دسته از جريان‌هاي اسلامي گفته مي‌شود كه اسلام را ديني، سياسي مي‌داند و به‌ضرورت تأسيس حكومت اسلامي باور دارند. اسلام سياسي در ايران مذهب شيعه را به‌عنوان سامان دهنده حيات سياسي جامعه مي‌داند. بنابراين هسته اصلي اسلام سياسي را حكومت اسلامي تشكيل مي‌دهد. بر اين اساس پرسش اصلي فراروي اين پژوهش عبارت است از اينكه گفتمان اسلام سياسي چه نقشي در شكل‌گيري دولت بعد از انقلاب اسلامي داشته است و فرضيه‌اي كه در اين پژوهش به آزمون گذاشته مي‌شود به اين قرار است كه گفتمان اسلام سياسي با تأكيد بر آموزه‌هايي چون جداناپذيري دين از سياست، غرب را عامل عقب‌ماندگي دانستن و تشكيل دولت مدرن اسلامي، نقش مهمي در شكل‌گيري دولت بعد از انقلاب اسلامي ايران داشت.