رابطه دين و سياست در زمان داريوش يكم

دين و سياست و رابطه اين دو همواره يكي از مهم ترين دغدغه هاي بشر از بدو تشكيل حكومت به دست او بوده و اكنون نيز هست. اين مهم در ايران باستان نقش پر رنگ تري داشته است زيرا براساس اعتقاد پارسيان شاه قدرت و حكومت خود را از خدا مي گيرد و نماينده او بر روي زمين است. داريوش يكم مهمترين و تاثير گذارترين پادشاه هخامنشي بعد از كوروش است كه خود را نماينده اهورامزدا مي داند مطلبي كه بارها در كتيبه هايش خصوصا مهم ترين كتيبه او يعني كتيبه بيستون به آن پرداخته است. در اين پژوهش در پي آن هستيم كه رابطه دين و سياست در زمان داريوش يكم چگونه بوده است؟رابطه دين و سياست در زمان داريوش را مي توان براساس كتيبه هاي او كه در آنها هم به آموزه هاي ديني مي پردازد و هم به مفاهيم اخلاقي و سياسي مانند دروغ، راستي و عدالت و هم در برخورد او با مصريان و يهوديان مطالعه كرد. حكومت داريوش يك حكومت ديني بود نه يك دين حكومتي؛ به اين معنا كه حكومت تعلقات ديني دارد اما بر اساس آن حكومت نمي كند و اين مهم باعث مرزبندي آن با دين حكومتي مي شود. در واقع مشي ديني داريوش احترام گذاشتن به اعتقاد ها و رسم هاي غير ايرانيان بود زيرا تعميم يك مذهب واحد براي همه امپراتوري خارج از قدرت داريوش بود و به جاي آن مراسم مذهبي كه در ميان مردمان تحت حكومتش وجود داشت را تقويت مي كرد. گذشت مذهبي داريوش در حقيقت نشان دهنده كياست او بود، تا به اين وسيله هم بتواند از بروز شورش هاي استقلال طلبانه جلوگيري كند و هم براي حفاظت از قلمرو خود از اين سرزمين ها استفاده سياسي و نظامي مي كرد، داريوش شاه تا جايي به اديان ديگر احترام مي گذاشت كه دين آنان برهم زننده نظم و امنيت و اسباب شورش نبود. يافته هاي تحقيق نشان دهنده آن است كه سياست هاي داريوش نشان دهنده اين مطلب است كه دين و سياست در زمان او در راستاي يكديگر بودند اما در كار يكديگر دخالت نم يكردند و مغان كه رهبران مذهبي بودند نقش كاملاً تشريفاتي در امپراتوري داريوش داشتند و صرفاً در مراسم تعبير خواب و دفن مردگان حضور داشتند.روش ما در اين پژوهش مكتب آنال مي باشد.