بررسي رابطه جسم فاسدشدني و نفس مجرد در فلسفه و فيزيولوژي

حقيقت نفس و رابطه آن با بدن از ديرباز همواره مورد توجه انديشمندان مسلمان بوده است. در اين بين فيلسوف غالباً طلايه دار نظريه تجرد نفس و متكلم بيشتر حكم به غير مجرد بودن آن كرده است. فيلسوف به منظور اثبات نظريه اش به ادله بسياري استناد جسته كه يكي از آنها نطريه «جسم فاسد شدني و تجرد نفس» است به اين معنا كه سلولهاي بدن بعد از سالهاي متمادي (7سال؛ بيشتر يا كمتر) استهلاك يافته و همگي از بين مي روند و مجدداً از نو ساخته مي شوند، اما با همه اين تغيير و تغيرات همچنان نفس و هماني انسان ثابت و پايدار باقي مانده و انسان در طول عمرش از بدو رويش تا ابد انسان باقي خواهد ماند، بنابراين نفس مجرد به دليل ثبوتش نمي تواند از مقوله جسم باشد پس مجرد است. پژوهش حاضر سعي كرده بدون توجه به مجرد و مادي بودن نفس و به دور از مناقشه فيلسوف و متكلم تنها صحت ادعاي فيلسوف را از نظر علم آناتومي و فيزيولوژي بدن مورد بررسي قرار دهد كه آيا حقيقتاً تمامي سلولهاي بدن استهلاك مي يابند يا اينكه سلولهايي در بدن يافت مي شوند كه در طول عمر آدمي ثابت باقي خواهند ماند. در مرحله بعد اگر ثابت شد در بدن انسان سلول ثابت وجود دارد سوالي كه مطرح مي شود اين است كه آيا وجود سلول ثابت در بدن ارتباطي با هماني و ثبوت منِ انساني دارد يا خير؟ وجود سلولهاي ثابت در بدن انسان توسط علم فيزيولوژي مورد تاييد قرار گرفته و ارتباط منِ انساني با اين سلولها به كاركرد طيف گسترده اي از سلولها كه تلفيقي از عملكرد سلولهاي ثابت و سلولهاي غير ثابت است مربوط مي شود.