روش شناسي تمدن سازي در قرآن (مطالعه ي موردي: كارگزاران تمدن ساز در قرآن)

قرآن براي همه ي مراحل زندگي بشر راه حل و برنامه دارد. يكي از مباحثي كه در اين اثر جاويدان مورد بحث قرار گرفته مساله تمدن سازي است. قصد اين نوشتار بررسي روش شناسي تمدن سازي در قرآن است. چنانكه مي دانيم بسياري از تمدن ها، دولت- شهرها و حاكمان بزرگ تاريخ بشر، مستقيم يا غير مسقيم مورد اشاره ي آيات قرآن هستند. بررسي حكومت هاي بشري از ديدگاه قرآن به استخراج ديدگاه مورد تاييد قرآن در مقوله تمدن الهي مي انجامد. اين مقاله به شيوه توصيفي- تحليلي با تكيه بر منابع اوليه به بررسي و شناخت ويژگي هاي كارگزاران حكومت هاي الهي مطرح در قرآن، به عنوان مدلي در مسير ايجاد تمدن سازي ديني مي پردازد. خصوصياتي مانند امانتداري، مدارا با مردم، بسط امنيت، اصلاح اجتماعي، مهرورزي، مقابله با فساد و انحراف، علم و مديريت، بسط عدالت و ... نمونه هايي از اركان و شاخصه هاي كارگزاران الهي مورد اشاره ي قرآن است. بر اين اساس، شيوه ي قرآن در ارائه ي ويژگي هاي كارگزاران حكومت هاي ديني را مي توان به عنوان يكي از روش هاي اين كتاب آسماني در معرفي و و ارائه ي راهكار در مسير ايجاد تمدن براي بشريت دانست كه به صورت مدلي دقيق و هوشمندانه طراحي و ارائه شده است.