شگفتي هاي مديريتي قرآن در بيان مؤلفه‌هاي قدرت در سازمان (با تكيه بر سيره حضرت يوسف (ع))

مديريت به عنوان عنصري كليدي در رشد، تعالي، سقوط و اضمحلال جوامع، اصلي انكار ناپذير است. قرآن كريم كه عهده دار برنامه جامع زندگي بشري است و مؤلفه هايي را براي مديريت ذكر كرده است كه توان دست رسي به آن، بدون بهره گيري از آموزه هاي وحياني بسيار مشكل و حتي در مواردي غير ممكن است. اين تحقيق برآن است تا با به كارگيري روش تفسير موضوعي شهيد صدر و با توصيف و تحليل داده هاي جمع‌آوري شده و بررسي اسناد و مدارك، به بيان شگفتي هاي قرآن در بيان مؤلفه‌هاي قدرت در سازمان بپردازد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن است كه حضرت يوسف (ع) در مديريت رحماني خود از مؤلفه هايي استفاده نموده كه انديشمندان حوزه مديريت مي توانند با الگو قرار دادن علمي و عملي آنها، كارائي و اثربخشي سازمان را افزايش داده و از فروپاشي آن جلوگيري كنند. آن حضرت كه متخلق به صفات ارزشمندي هم چون: امانت داري، اجتناب از زشتي و فحشا، تقوامداري، تخصص و اطلاع، قدرت پاداش، قدرت اجبار، سعه صدر، دفع بدي به خوبي، الفت و محبت و صبر بود، توانست در ذي نفعان و صاحبان قدرت نفوذ كند و اعمال و رفتار آنان را در راستاي تحقق اهداف سازمان خود، مديريت و رهبري كند و تحولات عظيمى در حوزه جهان‌داري و جهان‌باني و جهان‌آرايي پديد آورد. ايشان با آن مديريت و رهبري دقيق و نيكويي كه داشت توانست نيروي انساني عظيمي كه در مصر وجود داشت و از لحاظ روحي و معنوي خفته و خوابيده بود را بيدار سازد و رفتارهايشان را به سوي كرامت انساني و فطرت توحيدي جهت‌دهي نمايد. قرآن با بيان مؤلفه هاي قدرت، به اجرايي كردن آنها توصيه نموده و رسيدن به موفقيت را در پرتو آن، تضمين نموده است. بديهي است كه وجود چنين مطالب علمي دقيق و عميق مديريتي در قرآن، را مي توان نوعي رازگويي و شگفتي علمي اين كتاب آسماني به شمار آورد.