حقانيت علم واقعي در قرآن

با گسترش علوم تجربي و آشكار شدن برخي تعارضات ظاهري بين گزاره هاي اين دانشها و قرآن كريم، در بين انديشمندان مسلمان و غير مسلمان واكنشهاي گوناگوني در قبال اين مسئله ايجاد شد. برخي با واقعي پنداشتن اين تعارضات، آن را دستاويزي براي حمله به ساحت قرآن كريم قرار دادند. برخي نيز، با پذيرش اين پندار، با طرح راه حلهايي همچون عرفي بودن زبان قرآن و يا حقانينت علم ظاهري در قران، به دفاع از ساحت مقدس قرآن پرداختند. اينان بدون توجه به پيامدهاي پذيرش اين راه حلها، در مستند كردن راه حلهاي خويش كوشيدند. مسئله تعارض ظاهري برخي گزاره هاي علمي با قرآن، از راه هاي ديگري قابل رفع باشد، راهكارهايي كه هيچ پيامد سوئي نيز به دنبال ندارد. اين مقاله با تبيين ديدگاه قائلين به تعارض واقعي گزاره هاي علمي و قرآن، به نقد اين ديدگاه و مستندات آن مي پردازد.