بررسي و نقد نقش نحوي «حال» در ترجمه هاي فارسي كهن و معاصر قرآن كريم

پژوهش در حوزه ترجمه قرآن كريم، پيشينه اي كوتاه دارد. برخي محقّقان با دقت نظر در ظرايف ساختارهاي مختلف نحوي قرآن و مقايسه ي آنها با الگوهاي زبان فارسي به اين مهم پرداخته اند. هدف از پژوهش حاضر بررسي و نقد معادل هاي فارسي اي است كه مترجمان فارسي كهن و معاصر براي موارد كاربرد نقش نحوي در قرآن برگزيده اند. با توجه به پيچيدگي و ظرافت نسبي اين نقش نحوي در برخي آيات قرآن، بررسي «حال» و نقد تلاش هاي مترجمان در معادل گذاري براي موارد كاربرد اين نقش نحوي در قرآن به نتايج جالب توجهي انجاميده است. از يكسو به تنوع ادبي اسلوب هاي انتخاب شده در زبان فارسي براي اين نقش نحوي در عربي و در نتيجه ظرفيت زبان فارسي در برگردان آنها پرداخته و از سوي ديگر، برخي لغزش ها و خطاها در تشخيص اين نقش نحوي يا خطا در استفاده از اسلوب هاي فارسي نشان داده شده است.