تداخل معنايي واژگان ترس در قرآن با توجه به سياق

خداوند متعال در قرآن كريم در انتخاب واژهها كمال ظرافت را مد نظر قرار داده است به گونه اي كه علي رغم نزديكي كلمات از نظر معنا افراد را به مترادف بودن اين كلمات سوق ميدهد . هركدام از اين كلمات مترادف نما با توجه به سياق درآيات مختلف، بار معنايي خاصي داردكه مراد الهي بوده است و كمترين جابه جايي آن ابعاد معنايي را مختل مي نمايد . اين پژوهش با روش توصيفي تحليلي و بررسي روابط همنشيني واژگان ترس در قرآن كه عبارتند از: تقوي، وجل، خوف، خشيت،رهب، فزع، رعب و جبن درحوزه معناشناسي از طريق ارتباط ميداني اين واژه ها و با ملاحظه بافت و سياق آيات درصدد است تداخل معنايي واژگان مربوطه را به جاي ترادف كامل مطرح نمايد. به عنوان مثال خوف و خشية تداخل معنايي دارند ولي به سبب تغاير مفهومي نمي توانند كاملاً عين هم باشند اما در انسانهايي نظير انبياي الهي كه مظهر تام صفات حق هستند، خوف و خشية مصداقاً در آنان به وحدت مي رسد. از دستاوردهاي تداخل معنايي، پيدايش شبكه هاي معنايي واژگان در قرآن است اين شبكه هاي معنايي معارف نهفته در آيات را روشن كرده و انديشه نظام دار بودن آن معارف را تقويت مي كند.