گونه‌هاي اقتباسِ قرآني در سروده‌هاي ابوتمام طائي

قرآن كريم از آغاز نزول تا كنون به خاطر وحياني بودن و در نتيجه، برخورداري از جمال لفظي و معنوي غير قابل وصف، همواره الگوي بسياري از شاعران و اديبان بوده است و در هر دوره زماني، اصحاب شعر و ادب به فراخور ذوق و استعداد خود از گنجيه بي پايان الفاظ ، اساليب و معاني و مضامين قرآن كريم بهره ها برده اند .ابوتمام طائي از جمله شاعراني است كه با قرآن كريم انس و الفتي ديرينه داشت چرا كه بسياري از مضامين مختلف و متنوع قرآني را در قالب سروده هايي زيبا و شيوا به نظم كشيد. تا آنجا كه شايد گزافه نباشد اگر گفته شود شعر او به ويژه زهدياتش ترجمان منظوم قرآن كريم است. در اين پژوهش مي خواهيم اثبات اثر پذيري ابوتمام و اقتباس شعري او از قرآن كريم را، هم از جهت لفظ، هم از لحاظ مضمون و هم از بعد ساختاري نشان دهيم هر چند كه اثرپذيري او از بعد ساختاري قرآن كريم بيش از موارد ديگر قابل بحث و بررسي است.