آثار آموزه معاد بر سلامت روحي -رواني آسيب ديدگان پس از بلايا

شديدترين اثرات حوادث و بلايا، آسيب هاي ناشي از آن در سلامت انسان است. امروزه ضرورت وجود يك علم با عنوان «اپيدميولوژي بلايا» به منظور شناخت چگونگي وقوع مرگ و ابتلاي ناشي از بلايا شناخته شده است؛ اما واقعيت اين است كه آسيب‌هاي رواني پس از بلاياي طبيعي بسيار شايع‌تر از مشكلات جسماني است، در حالي كه اغلب از آن غفلت مي‌شود. پس از وقوع بلايا، افراد متحمّل استرس هاي شديدي از جمله: از دست دادن دارايي و منزل، مشاهده اجساد عزيزان و ناله ديگران، مجروحيت و... مي شوند كه اين مسائل مي تواند منجر به بروز اختلالات رواني در افراد شود كه البته با حمايت‌هاي رواني به موقع، قابل درمان است. در اين راستا مقاله حاضر با روش تحليلي- توصيفي به بررسي تأثير آموزه هاي نظري و عملي قرآن كريم بر سلامتي روحي- رواني آسيب ديدگان پس از بلايا مي پردازد. بررسي هاي انجام شده حاكي از اين مهم است كه يكي از راه هاي كاهش آسيب هاي رواني آسيب ديدگان، تقويت اعتقادات ديني آن ها مي باشد كه به جهت محدوديت هاي مجموعه حاضر، اين مقاله از ميان آنها به مسئله «اعتقاد به معاد» به عنوان يكى از موثرترين باورها در تقويت سلامتي و افزايش روحيه اميدواري در آسيب ديدگان مي پردازد. «صبر و استقامت، تقويت رابطه با خدا، حق‌بيني و واقع گرايي، پرورش فضائل اخلاقي، اميدواري و آرامش روحي- رواني» از جمله نقش هايي است كه اعتقاد به معاد در كاهش آسيب هاي رواني آسيب ديدگان دارد.