ارتباط دين و سلامت

اعتقاد و التزام به آموزه هاي نظري و عملي ديني، منجر به پيدايش يك نحوه تفكر خاص راجع به عالم و آدم و ايجاد نوعي از سبك زندگي مي شود كه مي تواند در سلامت جسماني انسان اثرات ثمربخش ومثبتي داشته باشد. در بعد سلامت رواني دين داراي آثار مثبت فراواني است. آموزه هاي نظري دين در اين باب داراي اهميت فراواني هستند؛ زيرا به زندگي معنا بخشيده و آن را از خطر پوچي، بي انگيزگي و افسردگي هايي كه بر اثر بي معنايي پديد مي آيند نجات مي بخشد. ايجاد تعادل رواني عاطفي و حل تعرضات دروني افراد، ثمره عمل به آموزه هاي اخلاقي دين است. آموزه هاي عملي دين نيز در سلامت روان تاثيرات شگرفي دارند. از آنجا كه انسان موجودي يكپارچه و داراي ابعاد و ساحات وجودي مختلفي چون ساحت جسماني، ساحت عاطفي، ساحت عقلاني، ارادي و ... مي باشد و هدايت و بهروزي اين موجود بدون در نظر گرفتن همه اين ساحات در كنار يكديگر ميسر نمي باشد و از آن سوء دين الهي به منظور هدايت و به سعادت رساندن اين موجود نازل گشته، امكان ندارد نسبت به مقوله مهمي چون سلامت جسماني، رواني وي و نيز بهداشت و سلامت محيطي كه وي در آن زندگي مي نمايد، بي تفاوت باشد.