نقش خود تنظيمي يادگيري در عملكرد تحصيلي فراگيرندگان: فرا رگرسيون فازي

فرا رگرسيون در مطالعات مرور كمي كاربرد فراوان دارد. از آنجا كه مطالعات مرور، جزء مطالعات ثانويه محسوب مي گردد و در اين مطالعات دسترسي به داده هاي پژوهش غالبا ممكن نيست و در نتيجه ابهامات مختلفي، از جمله ابهامات در جمع آوري داده ها و نيز ابهام در تبديل آن ها به يك مقياس مشترك (اندازه اثر) وجود دارد، لذا فرا رگرسيون فازي مي تواند در اين زمينه راهگشا و مفيد باشد. پژوهش حاضر با معرفي و بهره گيري از شيوه فراتحليل فازي، به تحليل و تركيب نتايج پژوهش هاي انجام شده در ايران، در زمينه نقش خود تنظيمي در عملكرد تحصيلي فراگيرندگان پرداخته است. بدين منظور، تعداد ۵٠ پژوهش در زمينه نقش خودتنظيمي در عملكرد تحصيلي، گردآوري و از ميان آن ها تعداد ٢٧ پژوهش كه قابليت بررسي داشت، براي فراتحليل انتخاب شد. نتايج پژوهش، با بهره گيري از روش تركيب اندازه اثر با رويكرد فازي (مشاهدات دقيق و فرضيه فازي) نشان داد كه متغير خودتنظيمي به تنهايي حدوداً ٧ درصد از تغييرات عملكرد تحصيلي فراگيرندگان را تبيين مي كند. نتايج فرا رگرسيون فازي بيانگر نقش متغيرهاي مختلف به عنوان متغيرهاي تعديل كننده بين متغير خودتنظيمي و عملكرد تحصيلي است. از يافته هاي اين مطالعه مي توان در طرح ريزي برنامه هاي آموزش فراگيرندگان و غني سازي خودتنظيمي و يادگيري مؤثر آن ها استفاده كرد.