ارائه مدل دسته‌بندي استراتژيك عوامل كليدي موفقيت پياده‌سازي سيستم‌هاي هوش كسب و كار

گرچه در سا ل هاي اخير، استفاده از سيستم‌هاي هوشمندي كسب و كار براي بسياري از سازمان‌هاي بزرگ و كوچك به ضرورتي غير قابل انكار تبديل شده است، شواهد تجربي نشان مي‌دهد تنها معدودي از اين سازمان‌ها موفق به پياده‌سازي موفق اين سيستم‌ها و استفاده از مزيت‌هاي ناشي از آن براي دستيابي به موقعيت رقابتي برتر در بازارهاي متلاطم امروزي شده‌اند. بر اين اساس مطالعه روند موفقيت و شكست شركت‌ها در زمينه پياده‌سازي سيستم‌هاي هوش كسب و كار در قالب شناسايي و بررسي عوامل كليدي موفقيت به اولويت اول بسياري از پژوهشگران اين حوزه دانشي تبديل شده‌است. از سوي ديگر رويكرد ابزاري به سيستم‌هاي هوش كسب و كار در حال تغيير به رويكرد استراتژيك است بگونه‌اي كه اين سيستم‌ها را از سطح عمليات سازمان به سطوح تصميم‌گيري استراتژيك سوق داده و زمينه استفاده از خروجي‌هاي آن را در سطح كلان فراهم آورده است. در اين تحقيق ضمن بررسي برخي از پژوهش‌هايانجام‌شده در زمينه عوامل كليدي موفقيت سيستم‌هاي هوش كسب و كار، تلاش شده است با رويكرد استراتژيك به موضوع، دسته‌بندي تازه‌اي از عوامل كليدي موفقيت اين سيستم‌ها ارائه شود. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد بخش عمده عوامل كليدي موفقيت شناسايي‌شده براي سيستم‌هاي هوش كسب و كار مربوط به سطح عملياتي سازمان بوده‌ و از سوي ديگر مؤلفه‌هاي فرايندي بخش عمده عوامل را بخود اختصاص داده اند. در حالي‌كه به‌نظر مي‌رسد توجه بيشتر به عوامل زمينه‌اي در سازمان مي‌تواند موفقيت پياده‌سازي ان سيستم‌ها را بيشتر تضمين نمايد.