نقش سيستم هاي مغزي _ رفتاري در وقوع يا عدم وقوع رفتار هاي پرخطر رانندگي

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش سيستم هاي مغزي _ رفتاري در وقوع يا عدم وقوع رفتار هاي پرخطر رانندگي بود. در اين راستا از جامعه ي رانندگان شهر اروميه در سال 1394 تعداد 300 نفر به شيوه ي تصادفي انتخاب شد. جهت اندازه گيري متغير هاي پژوهش از پرسشنامه ي BIS/BASكارور و وايت و پرسشنامه ي رفتار هاي پرخطر رانندگي دولا استفاده شد. جهت تحليل داده ها از روش مدل يابي معادلات ساختاري استفاده شد. تحليل داده ها نشان داد كه سيستم هاي بازداري و فعال سازي رفتاري در جهت هاي متفاوت بر وقوع رفتار هاي پر خطر رانندگي تاثير دارند به نحوي كه عدم فعال بودن سيستم بازداري رفتاري به وقوع رفتار هاي پرخطر رانندگي و مسلط بودن سيستم فعال سازي رفتاري به تشديد رفتار هاي پر خطر رانندگي منجر مي شود. اين يافته ها حائز تلويحات نظري و عملي در عرصه ي تبيين رفتار هاي پرخطر رانندگي بوده و در موقعيت هاي آموزشي _ باليني داراي كاربرد هاي موثر است.