كاربرد الگوريتم رقابت استعماري در پيش بيني ورشكستگي

هدف بررسي كارايي الگوريتم رقابت استعماري در پيش بيني ورشكستگي بوده، در اين مطالعه با بررسي برخي از داده هاي مرتبط با ورشكستگي، صورت هاي مالي شركت هاي موجود در بازار بورس ايران و با مشاهده تجربي و تجارب پژوهش هاي گذشته به انتخاب متغيرهاي اصلي در پيش بيني ورشكستگي پرداخته شده، سپس به دليل انطباق بيشتر مدل با واقعيت، با توجه به ارتباط داده هاي متغيرهاي اصلي با ديگر داده هاي در دسترس، به انتخاب متغيرهاي فرعي پرداخته شده است. 6 متغير اصلي و 18 متغير فرعي اوليه، براي شركت هاي نمونه ورشكسته با سه معيار ورشكستگي و براي شكرتهاي نمونه غير وزشكسته با انتخابي تصادفي، استخراج گشته است. معيارهاي تعيين ورشكستگي با توجه با نگاهي فرآيندي برگزيده شده اند، معيار اول ماده 141 قانون تجارت و معيار دوم، معيار نسبت بدهي به دارايي ها مي باشد، معيار سوم كه در آن نسبت جمع حقوق صاحبان سهام به ارزش اسمي سهام، معيار تشخيص ورشكستگي است براي پوشش انتقادهاي وارده به اين معيار لحاظ گرديده است، به اين صورت كه اگر اين نسبت كمتر از يك باشد شركت ورشكسته تلقي مي گردد. بازه زماني انتخاب نمونه سال 1389 بوده و بازه رماني استخراج داده ها سال هاي 1387 تا 1389 بوده است. تجزيه و تحليل آماري روي اين متغيرها منجر به حذف بعضي از آنها در معيارهاي مختلف گشته و مدلي با بهره گيري از الگوريتم رقابت استعماري، متغيرهاي اصلي و متغيرهاي فرعي براي هر يك از سه معيار، طراحي و ارائه شده است كه به نقطه آغازين وابسته نيست از اين رو دسته بندي اوليه متغيرهاي اصلي و فرعي تاثيري رخروجي مدل ندارد. مدل با استفاده از اطلاعات شركت هاي ورشكسته و شركت هاي غير ورشكسته ارزياي شده و نتايج نشان ميدهد كه ورشكستگي را مي توان با دقت نسبتا بالايي با مدل حاصل پيش بيني نمود.