مطالعه مقدار نشست سطح زمين در حفاري تونل شهري به روش NATM در شرايط وجود آب زيرزميني

از كاربردهاي مهم سازه هاي زيرزميني مي توان به مواردي همچون تونل مترو، راه آهن و جاده ها، انبارهاي ذخيره مواد، مخازن زيرزميني نفت و گاز، تونل هاي انتقال آب و مغارها اشاره داشت. ساخت تونل در مناطق شهري از زير ساختمان هاي متعددي عبور مي‌كند و حفر تونل باعث ايجاد نشست هايي در سطح زمين مي شود كه اين مقادير بايد كنترل شده باشد تا به سازه‌ها آسيبي وارد نشود، هدف اين تحقيق به دست آوردن اين نشست ها از طريق مدل سازي و راهكاري براي كاهش آن هست. در اين مقاله مدل سازي هاي تونل با روش حفاري NATM با استفاده از نرم‌افزار FLAC 2D انجام مي‌شود، همچنين در اين مدلسازي اثرات وجود آب زيرزميني در نظر گرفته مي‌شود. براي مدلسازي و صحت سنجي تونل پارامترهاي مربوط به ابعاد و مشخصات ژئوتكنيكي از مقاله كراكس استفاده گرديده است. سپس اثر وجود آب زيرزميني بر مدل اعمال شده كه اين امر باعث افزايش نشست سطح زمين مي‌گردد، همچنين در ادامه نيز با استفاده از تحليل پارامتريك با استفاده از مدل رفتاري موهر كولمب بر روي چهار پارامتر از جمله: تغيير الگوي حفاري، تغيير ضخامت شاتكريت، تغيير مقدار سربار و در نهايت استفاده از انكراژ در تاج تونل و مقايسه تغيير مقادير نشست وابسته به اين پارامتر ها پرداخته شده است.