تخليه اضطراري نيروي انساني در ايستگاه هاي راه آهن با رويكرد دفاع غير عامل(مطالعه موردي: ايستگاه راه آهن چابهار)

تأمين زيرساخت‌هاي حمل‌ و نقلي براي جابجايي بار و مسافر بين نقاط مختلف كشور از الزامات اساسي رشد و توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي و نظاير آن است. يكي از المانهاي اصلي در سيستم حمل و نقل ريلي، ايستگاه هاي راه آهن مي باشد. بدون ترديد بروز تهديدات انسان ساخت در ايستگاه هاي راه آهن كه با كند شدن شديد تخليه مسافران و پرسنل همراه خواهد بود مي تواند باعث پيامدهاي جاني و مالي ويران كننده اي شود. در اين پژوهش ايستگاه راه-آهن چابهار كه در دست طراحي است و به طور بالقوه در معرض تهديدات تروريستي (نظير بمب گذاري) قرار دارد، به عنوان مطالعه موردي جهت تحليل و ارائه راه كارهاي مناسب پدافند غيرعامل براي تخليه اضطراري نيروي انساني در نظر گرفته شده است. تجزيه و تحليل هاي تخليه اضطراري به هنگام حملات تروريستي در اين ايستگاه از طريق نرم افزار شبيه ساز تخليه اضطراري Pathfinder انجام گرديده است. در اين تحقيق، چهار سناريوي مختلف براي تخليه اضطراري نيروي انساني در ايستگاه چابهار بهنگام حملات تروريستي، در نظر گرفته شده است. در سناريوي اول تعريض دربهاي خروج، در سناريوي دوم تعريض راهروها و در سناريوي سوم تعريض سكوها انجام مي شود. در سناريوي چهارم درب ورودي اصلي در هنگام خطر تبديل به درب خروج مي شود. نتايج حاصل از تحليل اين سناريوها نشان مي دهد كه، هر چقدر عرض دربهاي خروجي بيشتر باشد زمان تخليه كمتر خواهد شد. همچنين، هنگامي كه عرض درب ها از 40/ 2 متر كمتر شود اثر ويژه اي بر زمان تخليه به ويژه در حجم هاي بالا خواهد داشت. نتايج تحليل سناريوي استفاده از درب ورودي به عنوان درب خروجي نيز نشان مي دهد كه، زمان تخليه حدود 53 درصد كاهش مي يابد. همچنين بر اساس نتايج به دست آمده، بالاترين نرخ جريان مربوط به همين سناريو است كه به طور متوسط 55/ 6 نفر در هر ثانيه از درب ورودي خارج مي گردند.