بررسي آسيب‌پذيري و روش‌هاي تقويت سازه هاي سنتي (مطالعه موردي يخچال‌ها)

ايران يكي از غني‌ترين كشور‌ها در زمينه سازه‌هاي تاريخي همچون مساجد، كاروانسراها، مصلي ها و مناره ها، بناهاي ياد بود است كه از المان هاي متنوع و زيبايي مانند گنبد‌ها، قوس‌ها، طاق‌ها و ميله هاي خشت و گلي ساخته شده است. حفظ و نگه‌داري چنين سازه‌هايي از ضروريات حفظ فرهنگ و ارزش‌هاي يك ملت مي‌باشد. عدم شناخت رفتار‌ سازه‌اي اين آثار ارزشمند، مي‌تواند منجر به تخريب جزئي يا كلي آنها گردد. نوع مصالح بكار رفته در اين بناها توجه و مراقبت ويژه‌اي را مي‌طلبد. خشت، گل و چوب از مهم ترين مصالح بكار رفته در اين سازه‌ها محسوب مي‌شود. مشكلات چنين سازه‌‌هايي عمدتاً به مواردي همچون فرسودگي مصالح، عدم شكل‌پذيري، كاهش مقاومت به مرور زمان تحت اثر بارهاي مختلف و وابستگي زياد مقاومت بنا، به كيفيت و مقاومت مصالح بكار رفته مربوط است. سازه‌هاي تاريخي به دليل ماهيت و قدمت براي جامعه مهندسي همواره داراي نكات مجهولي بوده است. وجود اطلاع كم از سازوكار اين نوع سازه‌ها، شناخت ناقص از مصالح مصرفي، همچنين انجام نشدن كار مرتبط با حفاظت، نگه‌داري و مرمت به موقع اين سازه‌ها و شناخت ناكافي از رفتار سازه‌هاي خشتي در برابر بارهاي لرزه‌اي، سبب شده كه اين سازه‌ها به دليل مقاومت پايين و عدم بهسازي مناسب در مقاطع زماني مختلف دچار آسيب و تخريب شوند. در اين بررسي با محوريت مناطق گرم و خشك، اقليم كوير و سازه‌هاي خشتي، وضعيت آسيب‌پذيري و روش‌هاي تقويت چنين سازه‌ها مرور خواهد شد.