بررسي انواع خرابي متداول در سامانه‌هاي مكانيكي شناورهاي دريايي

تخمين عمر طراحي تجهيزات مكانيكي براي مهندس طراح، وظيفه دشواري است. خيلي از ساز وكارهاي خرابي نظير خوردگي، فرسايش، خزش و خستگي وجود دارند كه مي‌توانند به صورت همزمان بر قطعه تأثير گذاشته و اثر هم افزايي بر روي قابليت اطمينان داشته باشند. همچنين بارگذاري بر روي قطعه ممكن است به صورت استاتيكي، سيكلي (چرخ‌هاي) يا ديناميكي در نقاط مختلف چرخه عمر بوده و شدت بارگذاري مي‌تواند متغير باشد. تغييرات جنس ماده و عدم انتشار يك بانك اطلاعاتي متشكل از تاريخچه شرايط محيطي كاري (كاركردي) نظير فشار، دما و ارتعاش، تخمين عمر را مشكل‌تر مي‌كنند در طراحي سازه‌ها و مجموعه‌هاي مكانيكي، علم به قابليت اطمينان قطعات و دانستن اصولي كه باعث كاهش و يا افزايش قابليت اطمينان آنها مي‌شود، بسيار ضروري است. پيش بيني قابليت اطمينان، الزامات اين بحث را در فاز اوليه توسعه مشخص مي‌كند و ما را از كاهش قابليت اطمينان تجهيزات در حين سيكل عمرشان آگاه مي‌سازد. پيش بيني قابليت اطمينان مي‌تواند باعث بهبود طراحي و كاهش هزينه شود. استانداردها و هندبوك‌هاي مختلفي براي پيش بيني قابليت اطمينان تجهيزات الكترونيك منتشر شده است. حجم توليد و استاندارد بودن قطعات الكترونيكي، اين امكان را به وجود آورده است كه بانك اطلاعات قابل قبولي براي انبوهي از قطعات الكترونيكي تهيه شود و هنگامي كه طراحي الكترونيك هنوز بر روي نقشه است، اين قبيل منابع مي‌توانند به طور مستقيم براي پيش بيني قابليت اطمينان مورد استفاده واقع شوند. به علت پراكندگي زياد نرخ خرابي‌ها در قطعات مشابه، در حال حاضر يك روش رايج و قابل قبول به منظور پيش بيني قابليت اطمينان قطعات مكانيكي بر اساس استفاده از يك بانك اطلاعاتي مانند آن چه در مورد المانهاي الكترونيكي وجود دارد، امكان پذير نيست. با توجه به وجود سامانه ها و زير سامانه هاي متعدد مكانيكي در اغلب شناورهاي دريايي اطلاع از انواع خرابي مي‌تواند كمك شاياني به مهندسي تعمير و نگهداري تجهيزات و شناورهاي دريايي نمايد. در اين مقاله سعي شده است انواع خرابي هاي متداول در سامانه هاي مكانيكي شناورهاي دريايي بررسي و شناسايي شوند.