شناسايي موانع گردشگري دريايي و ارائه راهكارهاي توسعه بخش در ايران

گردشگري دريايي، يكي از بزرگترين صنعت درآمدزا در جهان است و نقش بسزاي آن در توسعه‌ي اقتصاد جهاني بر همگان آشكار مي‌باشد. ايران، ويتريني از منابع طبيعي زيباست كه وجود دو دريا از دو جهت، ويژگي منحصر به فردي به آن بخشيده اما سهم ما در اين صنعت، بسيار ناچيز است زيرا آسيب‌ها و موانع پيش رو، بي‌شمار بوده و بايد راهكارهاي كاربردي ارائه گردد تا بتوان در جهت توسعه‌ي اين صنعت،گام برداشت. در اين مقاله، كه به روش توصيفي- تحليلي و براساس پژوهش‌هاي انجام گرفته توسط كارشناسان گردشگري و اقتصاد كشور و پيشرفت‌هاي صورت گرفته در كشورهاي توسعه يافته، نوشته شده است، به پتانسيل‌هاي موجود در ايران، آسيب‌ها، چالش‌ها و راهكارهاي توسعه‌ي گردشگري دريايي، مي‌پردازد و آگاهي از عوامل فرهنگي و اجتماعي، تشكيل كارگروه‌هاي گردشگري دريايي و ساحلي، تدوين قوانين جديد و شفاف‌سازي آن‌ها، شناسايي پتانسيل‌ها و اطلاع رساني، بهبود زير‌ساخت‌ها، دعوت از بخش خصوصي جهت همكاري، ارائه تسهيلات در بخش‌هاي مختلف و ... را به عنوان راهكار، معرفي مي‌نمايد كه مي‌توان با بهره گيري از آن‌ها، پنجره ي جديدي را به سوي دريا گشود و با الگو برداري و وارد كردن تكنولوژي‌هاي جديد، در راستاي توليد داخلي و اقتصاد مقاومتي، گام برداشت.