بررسي تاثير حمل ¬و نقل دريايي بر رشد بخش حمل¬ و نقل جاده¬اي با استفاده از مدل خودرگرسيون برداري

تجارت و شبكه‌هاي حمل‌ونقل در جهان امروزي به‌سرعت درحال‌توسعه و تغيير شكل مي‌باشند كه شيوه‌هاي حمل‌ونقل جاده¬اي و دريايي نقش بسزايي در اين تحولات دارد. ايجاد هماهنگي و ارتباط مؤثر بين شيوه¬هاي حمل¬ونقل جاده¬اي و دريايي، در جابجايي كالا و مسافر توسط اين بخشها از اهميت بيشتري برخوردار است. بر همين اساس بررسي نقش حمل¬ونقل دريايي بر رشد اقتصادي بخش حمل¬ونقل جاده‌اي كشور، يكي از مهم‌ترين اطلاعات موردنياز براي برنامه¬ريزي، طراحي و مديريت در زمينه حمل¬ونقل مي¬باشد. در اين مقاله نقش توسعه بخش حمل¬ونقل دريايي بر رشد اقتصادي بخش حمل¬ونقل جاده‌اي كشور طي سال‌هاي 93-1367 بررسي گرديده است. براي تخمين مدل از الگوهاي خود رگرسيون برداري استفاده‌شده است. نتايج حاصل از تخمين مدل نشان مي¬دهد كه در بلندمدت توسعه بخش حمل‌ونقل دريايي اثر مثبتي بر رشد اقتصادي بخش حمل¬ونقل جاده‌اي دارد. نتايج حاصل از تخمين نشان مي‌دهد كه درازاي يك درصد افزايش در ارزش‌افزوده بخش حمل¬ونقل دريايي، رشد اقتصادي بخش حمل¬ونقل جاده‌اي كشور به ميزان 26/0 درصد افزايش خواهد يافت. همچنين چگونگي تغييرات متغير ارزش‌افزوده بخش حمل¬ونقل دريايي بر رشد اقتصادي بخش حمل¬ونقل جاده¬اي با روش تجزيه خطاي پيش¬بيني موردبررسي قرارگرفته است.