مقايسه عملكرد روش هاي مدل درختي M5 و رگرسيون بردار پشتيبان در تخمين نسبت جذبي سديم؛ مطالعه موردي: رودخانه باراندوزچاي

كيفيت آب‌هاي سطحي در يك منطقه به‌طور گسترده‌اي به طبيعت و گستردگي صنعت، كشاورزي و ديگر فعاليت‌هاي انساني در آن حوضه آبريز بستگي دارد. انسان‌ها آب را از چرخه‌ي هيدرولوژيكي آن براي نيازهاي اقتصادي خود مي‌گيرند و پس از استفاده دوباره به آن چرخه باز مي‌گرداند. ناوه و همكاران (1391) به پيش‌بيني جريان رودخانه با استفاده از مدل غير خطي سري زماني دو خطي رودخانه باراندوزچاي و شهرچاي اروميه پرداختند. نتايج تحقيق نشان داد كه در دو رودخانه مورد مطالعه مدل غير خطي به دليل خطاي كمتر نسبت به مدل خطي ARMA كارايي بهتري داشته است. سلطاني و همكاران (1391) به ارزيابي و مقايسه عملكرد شبكه عصبي مصنوعي پرسپترون چند لايه و پيشخور تعميم يافته در شبيه‌سازي شاخص كيفي SAR در رودخانه سيستان با استفاده از پارامترهاي كلر، شوري، قليائيت و كل مواد محلول پرداختند و به اين نتيجه رسيدند كه اين شبكه توانايي زيادي در شبيه‌سازي كيفي شاخص SAR داشته و بهتر از ديگر مدل‌ها جواب مي‌دهد. ثاقبيان و همكاران (2014) با استفاده از روش درختان تصميم‌گيري به طبقه بندي كيفيت آب‌هاي زيرزميني در منطقه اردبيل پرداختند و مشاهده كردند كه اين روش قادر است كيفيت آب‌هاي زيرزميني را تنها با استفاده از دو پارامتر هدايت الكتريكي و بارش تجمعي، به خوبي طبقه بندي كند. ستاري و همكاران (2016) با استفاده از روش‌هاي نزديكترين همسايگي و رگرسيون بردار پشتيبان به پيش‌بيني هدايت الكتريكي و مقدار كل جامدات محلول در آب در رودخانه ليقوانچاي پرداختند. نتايج نشان‌دهنده عملكرد بهتر روش رگرسيون بردار پشتيبان در اين زمينه مي‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، ارزيابي عملكرد روش‌هاي مدل درختي M5 و رگرسيون بردار پشتيبان در برآورد ميزان نسبت جذبي سديم آب رودخانه باراندوز چاي مي‌باشد.