تأثير نقش فضاهاي عمومي و مشاعات ساختمان‌هاي مسكوني با الگو بلندمرتبه در ميزان تعاملات اجتماعي ساكنين (نمونه موردي: برج مسكوني مانيا مشهد)

رشد روز افزون جمعيت ،مهاجرت و رشد صنعتي شهرها ، نياز به فضاهاي مسكوني را نيز رو به روز تشديد مي كند ؛ حال يكي از مهمترين راهكارهاي تامين فضاي مسكوني مناسب در برنامه ريزي شهري استفاده از الگو مسكوني بلند مرتبه سازي مي باشد . در اين پژوهش يامدهاي اجتماعي ناشي از سبك زندگي در اين الگو مسكوني مورد نظر بوده است كه به تحليل عوامل مختلف كيفي در نمونه مورد مطالعه ( برج مسكوني مانيا مشهد ) پرداخنه شده است. از جمله عوامل كيفي فضاهاي جمعي يك مجتمع مسكوني بلندمرتبه است كه به عنوان عرصه هاي خصوصي براي تعامل و تبادل نظر ساكنين مورد تاكيد مي باشد و حال اگر از طراحي مناسب براي تجمع ساكنين برخوردار باشد، مي تواندبه عرصه هايي براي تعامل و تبادل نظر ساكنين مبدل گردد. اين پژوهش با فرض اينكه با افزايش تدريجي ارتفاع، ميزان تعاملات اجتماعي ساكنين كاهش مي يابد به بررسي و آزمون فرضيه در نمونه مورد مطالعه به تجزيه و تحليل پرداخته است كه در همين راستا با آزمون توسط 60 پرسشنامه به صورت تصادفي و بررسي نتايج ؛ نشان داد افزايش تدريجي ارتفاع با تعاملات اجتماعي ساكنين رابطه اي غيرخطي دارد و در نهايت با توجه به اين رابطه و به منظور مقابله با كاهش روابط ساكنين، راهكارهايي براي بالا بردن سطح تعاملات اجتماعي ساكنين در مجتمع هاي مسكوني بلندمرتبه مطرح گرديد.