آسيب شناسي بافت تاريخي مشهد مقدس براي دستيابي به شهر خلاق

بافت هاي موجود در شهرهاي تاريخي كشور داراي ارزش راهبردي خصوصا به لحاظ اقتصاد و پيشبرد فرآيند خلاقيت و نوآوري هستند كه متاثر از عوامل متعددي در طول زمان دستخوش تغييرات ناخوشايندي گرديده است كه اين تغييرات سبب فرسايش بافت مي شود. شكل گيري بافت هاي فرسوده در مركز شهرها ناشي از ضعف زيرساخت هاي شهري، عدم وجود كاربري هاي متناسب با روح زمان، كاهش مطلوبيت سكونت و فراغت و عدم وجود كاربري هاي چند عملكردي با هدف تلفيق كار با تفرج مي باشد. فضاهاي درون شهرها كه هسته هاي اوليه و اصلي تشكيل شهرها بوده اند داراي ظرفيت هاي بالايي براي بالفعل كردن خلاقيت از طريق ايجاد تعاملات و برهم كنش هاي فضايي هستند. مشهد مقدس به عنوان پايتخت مذهبي ايران با زمينه هاي تاريخي ارزشمند، ظرفيت هايي براي ايجاد، گسترش و غني سازي تسهيلات و امكانات فرهنگي را داراست. لذا پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي – تحليلي و بررسي متون سعي دارد به شناخت آسيب ها و معضلات و عوامل بوجود آورنده فرسودگي در بافت تاريخي مشهد بپردازد و سپس با توجه به نيازهاي نسل حاضر و نقش ويژه فرهنگ در احياي بافت هاي تاريخي راهكارهايي براي باززنده سازي بافت تاريخي مشهد براساس الگوي شهر خلاق ارائه دهد. الگويي كه در آن، راه حل هاي باز و خلاقانه، با مشاركت گروه هاي مختلف شهروندان، به عنوان صاحبان و استفاده كنندگان اصلي شهر و تعامل آنها با مسئولين اجرايي، صاحبان مشاغل و حرفه ها، جايگزين راه حل هاي بسته مديريتي پيشين مي شود و حل مسائل شهري را با بهره گيري از توان محيطي و ذهني گسترده اي از هترمندان، انديشمندان و متخصصان امكان پذير مي كند.