بررسي ميزان توسعه يافتگي محله شهري سيدي مشهد با رويكرد پايداري اجتماعي

در دهه هاي پاياني قرن بيستم و شروع قرن بيست و يكم، پايداري به عنوان يكي از مباحث مطرح در كليه عرصه ها، به ويژه در عرصه فضاهاي شهري و معماري مطرح بوده است. اين موضوع مي تواند از طريق سه مؤلفه اقتصادي، زيست محيطي و اجتماعي در كنار يكديگر به تعادل برسد. وجه اقتصادي معمولا رعايت ميگردد. مسائل زيست محيطي نيز به فراخور هر جامعه براي خود ضوابطي دارد و مورد توجه واقع ميشود، اما آنچه مغفول ميماند وجه اجتماعي توسعه است. در پژوهش و مقاله حاضر، اصول پايداري محله هاي مسكوني از بعداجتماعي مورد بررسي قرار ميگيرد. در اين راستا پايداري اجتماعي محله هاي مسكوني از نظر جامعه متخصصان و صاحبنظران خارجي و ايراني تحت بررسي قرار گرفته و سپس تعداد 300 پرسشنامه در محله سيدي پر شده است، تا تجربه هاي ارزشمند آكادميك و حرفه اي از يك سو و تجربه زندگي ساكنين در محله سيدي از سوي ديگر ثبت و تلفيق شود و با تجزيه و تحليل نظريه هاي دريافت شده، عوامل مؤثر در پايداري اجتماعي و ميزان آن در محله ي مسكوني سيدي استخراج گردد. روش تحقيق به كار گرفته شده، روش توصيفي و پيمايشي از نوع پيمايشي اكتشافي است كه بر مبناي مطالعات كتابخانه اي و تحليل، توصيف و استخراج نتايج حاصل از پرسشنامه ها و كشف ميزان پايداري اجتماعي در محله سيدي است. اين مهم از طريق تحقيقات ميداني و تنظيم پرسشنامه براي ساكنان محله سيدي مشهد انجام گرفت و مولفه هاي مشاركت، پيوستگي اجتماعي، مشاركت اجتماعي، امنيت، وضعيت امنيت اجتماعي، وضعيت اعتماد اجتماعي، كيفيت زندگي، بعد ذهني كيفيت زندگي، بعد عيني كيفيت زندگي از ديد ساكنين محله سيدي مورد سنجش قرار گرفت.