ارزيابي مدل‌هاي پيش‌بيني براي بارش‌هاي سيل‌زا در شمال ايران

هرساله بلاياي طبيعي به‌ويژه سيل‌ها باعث خسارات فراواني در ايران مي‌گردند و در اين راستا، تلاش‌هاي بسياري براي پيش‌بيني و هشدار سيل صورت گرفته تا بتوان تا حدودي از خسارات ناشي از سيل را كاهش داد. مدل‌هاي پيش‌بيني عددي گروهي بارش جهاني مانند ECMWF, UKMO,NCEP ازجمله مدل‌هاي نوين در سيستم‌هاي هواشناسي هستند كه در پيش‌بيني نزولات جوي و تغييرات آب‌وهوايي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. در اين تحقيق دقت پيش‌بيني اين مدل‌ها براي بارش‌هاي سيل‌زا (بيشتر از 15 ميلي‌متر) در شمال ايران طي سال‌هاي 2010 تا 2017 ارزيابي شد. داده‌هاي پيش‌بيني روزانه مدل‌هاي عددي گروهي بارش جهاني از پايگاه داده TIGGE استخراج و با استفاده از روش IDW به داخل ايستگاه‌هاي سينوپتيكي منتخب درون‌يابي شدند و از معيارهاي خطاي RMSE، BIAS، FAR، POD،ETS و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد و نتايج نشان داد كه مدل ECMWF نسبت به ساير مدل‌ها عملكرد منطقي و مناسب‌تري داشته و توانسته است وقايع بارش را با ميزان خطاي كمتري پيش‌بيني كند ولي هرسه مدل تعداد وقايع بارش‌هاي سيل‌زا را كمتر از واقعيت پيش‌بيني كردند.