پروتكل خوشه‌بندي مبتني بر فازي براي بازده انرژي شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم

شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم (WSN) متشكل از تعداد زيادي از دستگاه‌هاي حسگر توزيع شده است كه در محيط پيرامون به صورتي جمع مي شود تا اطلاعات محيط را جمع اوري كنند. جمع‌آوري داده يكي از مهم‌ترين زمينه‌هاي تحقيقاتي در شبكه‌هاي حسگر بي‌سيم، حداقل سازي مصرف انرژي است. امروزه، به طور گسترده الگو‌هاي هوش محاسباتي (CI) در WSNاستفاده مي‌شوند: از جمله محلي سازي، خوشه‌بندي، انرژي مسيريابي آگاه، زمان‌بندي كار، امنيت، و غيره. اگر چه بسياري از فن‌هاي خوشه‌بندي مبتني بر فازي قبلاً ارائه شده است اما بسياري از آن‌ها نمي‌تواند كل طول عمر شبكه را از لحاظ LND (آخرين گره مرده) نسبت به LEACH افزايش ‌دهد. در اين مقاله، مروري بر الگوريتم هاي منطق فازي مبتني بر روش خوشه‌بندي پوياي بررسي مي شود، كه از لحاظ LND باعث افزايش طول عمر شبكه مي‌شود. در مقالات مروري در سيستم استنتاج فازي و همچنين هزينه‌هاي فازي (خروجي) يك گره به عنوان سرخوشه انتخاب مي شود. در مقاله رفرنس يك الگوريتم به صورت نزديكترين فاصله به مركز خوشه و همچنين نزديكترين فاصله به سينگ به عنوان سرخوشه انتخاب مي شود، و در مقاله رفرنس دوم از نظر انرژي نودها و نزديكترين فاصله به به مركز خوشه اقدام به تعيين سرخوشه ميكنند و در مقالهخ سوم با توجه به الگوريتم ژنتيك خوشه بندي را انجام داده و بهترين نود به عنوان سرخوشه تعيين مي شود كه تابع هزينه براساس الگوريتم فازي براساس فاصله و انرژي به مركز خوشه تعيين مي شود.مزيت اصلي اين پروتكل ها اين است كه تعداد بهينه خوشه در هر دور شكل گرفته كه در LEACH (سلسله‌مراتب دسته‌بندي تطبيقي كم انرژي) تقريباً غيرممكن است. علاوه بر اين، اين پروتكل ها داراي بار محاسباتي و پيچيدگي كمتري نسبت به LEACH است. نتيجه شبيه‌سازي نشان مي‌دهد كه اين روش ها از نظر صرفه‌جويي در انرژي و همچنين طول عمر شبكه بهتر از LEACH عمل مي‌كند.