ارائه روشي براي اولويت بندي اقدامات پاسخ به ريسك، در زنجيره تأمين پايدار با رويكرد تركيبي DEMATEL، ANP و COPRAS فازي

امروزه با افزايش شدت رقابت ميان سازمان ها و تأثيرگذاري هرچه بيشتر مسائل اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي در موفقيت يك سازمان، گرايش به شيوهاي پايدارسازي، از جمله زنجيره تأمين پايدار در بين سازمان ها افزايش يافته است. اين در حالي است كه اجراي موفق زنجيره تأمين پايدار، نسبتا دشوار است، زيرا همواره مقدار قابل توجهي ريسك وجود دارد كه اين زنجيره را تحت تأثير قرار داده و كاركردهاي آن را مختل مي سازد. پس شناسايي عوامل ريسك، تحليل پيامدها و ارائه راهكارهاي مناسب جهت پاسخگويي به اين عوامل اهميت زيادي دارد. اين پژوهش درصدد است تا با يك رويكرد تركيبي به تحليل ريسك زنجيره تأمين پايدار در سازمان پروژه محور بپردازد و براي اين منظور ابتدا با مطالعه ادبيات و بهره گيري از نظر متخصصان، مهم ترين عوامل ريسك و اقدامات پاسخ به ريسك را در سه بعد اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي شناسايي كرده و در مرحله بعد با استفاده از تركيب روش هاي تصميم گيري DEMATEL ، تحليل شبكه اي و COPRAS در محيط فازي به اولويت بندي اقدامات پاسخ به ريسك مي پردازد. اين رويكرد پيشنهادي به مديران سازماني كمك مي كند تا با شناخت عوامل ريسك و بهترين اقدامات پاسخ به ريسك، زنجيره تأمين پايدار را به شكل موثرتري اجرا كرده و زيان هاي ناشي از عوامل ريسك در زنجيره تامين را كاهش دهند.