فرايندها و روش هاي هضم بي هوازي و توليد زيست گاز

زيست گاز عبارت است از تركيب اشتعال آوري از گازها كه در اثر تجزيه ي بي هوازي مواد آلي حاصل مي شود. اين تركيب شامل 40 تا 70 درصد (معمولاً 55 تا 65 درصد) متان، دي اكسيدكربن و تركيباتي از ساير گازها مي باشد. زيست گاز ارزش گرمادهي بالايي دارد و از آن مستقيماً به عنوان سوخت و يا غير مستقيم براي توليد الكتريسته استفاده مي شود. هضم بي هوازي در واقع تخمير باكتريايي ضايعات مواد آلي در غياب اكسيژن است. كه مزاياي متعددي همچون؛ توليد لجن كمتر، انرژي مصرفي كمتر و توليد انرژي قابل توجه مي باشد. هضم بي هوازي در محفظه اي به نام هاضم انجام مي شود از متداول ترين فرايندهاي موجود در اين هاضم ها مي توان به انواع مختلف، شامل بي هوازي كم جامد، بي هوازي جامد بالا، درانكو، كمپوگاز و والورگا اشاره كرد روش هاي هضم بي هوازي به عنوان يكي از مهمترين روش هاي مديريت ضايعات جامد شهري مي تواند در راستاي كمك به ايجاد ساختارهاي مورد نياز براي فراوري و بازيابي مواد جامد به عنوان كود در كشاورزي بكار رود، گاز توليد شده جهت مصرف در نيروگاه ها مورد استفاده قرار مي گيرد و علاوه بر اين به عنوان روشي براي كاهش حجم ضايعات و تبديل آن به مواد كم خطر و يا بي خطر تلقي مي گردد.