تاثير سطوح بقاياي گندم در خاك ورزي حفاظتي بر عملكرد ذرت و محتوي رطوبتي خاك

به منظور بررسي تأثير روش هاي خاك ورزي و سطوح بقايا بر عملكرد و محتوي رطوبتي خاك در زراعت ذرت دانه‌اي، آزمايشي به صورت بلوك هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در شهرستان ارزوئيه استان كرمان اجرا گرديد. روش خاك‌ورزي در سه سطح و ميزان بقاياي گندم در چهار سطح اعمال گرديد. تيمارهاي خاك‌ورزي در سه سطح، كم‌خاك‌ورزي با ديسك، كم‌خاك‌ورزي با خاك‌ورز مركب، بي‌خاك‌ورزي و تيمارهاي مديريت بقاياي گندم در چهار سطح، حذف بقايا از طريق سوزاندن، حفظ 35، 75 و 100 درصد بقايا اعمال شد. محتوي رطوبتي خاك، عملكرد و اجزاء عملكرد دانه و ارتفاع بوته‌ها در طي آزمايش اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد اثر روش‌هاي خاك‌ورزي بر عملكرد و ارتفاع بوته در سطح احتمال 5 درصد و محتوي رطوبتي خاك در مرحله جوانه زني و ساقه رفتن در سطح احتمال 1 درصد معني‌دار شد. اثر سطوح بقايا بر همه صفات مورد مطالعه به جز بر تعداد رديف در بلال در سطح احتمال 1 درصد معني‌دار شد. خاك‌ورزي حفاظتي سبب افزايش معني‌دار محتوي رطوبتي خاك در عمق 20-0 و 40-20 سانتي متري در مرحله جوانه‌زني و ساقه رفتن شد. هم‌چنين محتوي رطوبتي خاك در هر دو عمق در چهار مرحله رشد گياه (جوانه‌زني، ساقه رفتن، گلدهي و دانه‌دهي) با افزايش درصد بقايا افزايش نشان داد، به طوري كه حفظ 100 درصد بقايا نسبت به سوزاندن آن در عمق 20-0 سانتي‌متري خاك، در چهار مرحله رشد گياه به ترتيب 42، 40، 36 و 30 درصد بيشتر شد.سوزاندن بقايا با ميانگين 306.6 ميلي‌گرم بر كيلوگرم به عنوان تيمار برتر ثبت شد. كربن آلي خاك در سال سوم نسبت به سال اول در سه تيمار حفظ بقايا 14 درصد افزايش نشان داد.