تأثير توسعه گردشگري بر رشد اقتصادي در كشورهاي آسيايي

صنعت گردشگري بزرگترين صنعت خدماتي جهان از نظر درآمدزايي شناخته شده است. رشد اين صنعت، همواره آثار زيست محيطي، فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي زيادي را به دنبال داشته است. اين صنعت فرصت هاي اشتغال گوناگوني را در بخش هاي مختلف ايجاد مي كند و به طور مستقيم مي تواند در توليد و تجارت ديگر خدمات (حمل و نقل، هتلداري و .....) تاثير بگذارد. بنابراين بيشتر كشورهاي جهان در رقابتي نزديك و تنگاتنگ در پي بهره گيري از مزاياي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي و به ويژه دريافت سهم بيشتري از درآمد و بالا بردن سطح اشتغال ناشي از صنعت گردشگري در كشور خود هستند. در اين پژوهش به بررسي تأثير صنعت گردشگري بر رشد اقتصادي كشورهاي آسيايي در دوره زماني 2016-1990 با استفاده از روش اثرات ثابت و گشتاورهاي تعميم يافته سيستمي (GMM) پرداخته شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه متغير هاي توريسم ،سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي، سرمايه انساني و وقفه متغير وابسته بر رشد اقتصادي تأثير مثبت و معنادار دارند. متغير انباشت سرمايه تاثير منفي و معناداري بر رشد اقتصادي دارد، و نرخ ارز از نظر آماري بي معني است.