جايگاه افسردگي در طب سنتي ايران

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي و درمان بيماري هاي رواني در طب سنتي به روش كتابخانه اي است در اين راستا آثار مكتوب دانشمندان پيشين مسلمان ايراني از جمله حكيمان و برخي از آثار مكتوب «ابوزيد بلخي، رازي، ابن سينا، جرجاني و عقيلي خراساني دانشمندان معاصر مورد استفاده قرار گرفته است. علاوه بر ارائه روش درماني طب سنتي به روش درمان دارويي متداول امروزي و عوارض جانبي آن نيز اشاره شده است. در بررسي انجام شده معلوم گرديد كه طب سنتي و اسلامي بيشتر به جنبه پيش گيري توجه دارد و در درمان به دنبال رفع علل بيماري هاست نه فقط رفع علايم آن ها و حكيمان علاوه بر نقش دارو در سلامتي رواني بيماران به نقش عوامل محيطي و رواني مانند نور، آب و هواي محل سكونت بيمار، رنگ اتاق و لباس بيمار، بوها و صداهاي ملايم و آهنگ هاي موزون، رژيم غذايي، خواب، ورزش و ماساژ، حمام كردن و طرز برخورد اطرافيان بيمار سهولت و سرعت بخشد و سبب كاهش مدت و هزينه گردد. افراد سالم و بيمار نيز با بهره گيري از اين طب مي‌توانند در جهت حفظ و بهبود سلامت روان خودگام هاي مؤثري بردارند. از سوي ديگر با بهره گيري از اين طب، بيماران مبتلا به اختلالات رواني علاوه بر دور ماندن از عوارض جانبي داروهاي شيميايي در زمان كوتاه تري نسبت به درمان هاي متداول امروزي درمان مي شوند. اختلال افسردگي اساسي از شايعترين سندرم هاي روانپزشكي مي باشد كه در صورت عدم درمان، اختلالات زيادي را در عملكرد فرد به وجود مي آورد. درمان رايج اين اختلال شامل مهاركننده هاي انتخابي بازجذب سروتونين، ضد افسردگي هاي سه حلقه اي و مهاركننده منوآمينواكسيداز مي باشد. برخي از محققان درمانهاي گياهي را نيز توصيه نموده اند؛ درطب سنتي ايران از زعفران، اسطوخودوس، افشرده پرتقال به عنوان يك عامل بالابرنده خلق و نشاطآورياد مي‌شود و همچنين با اثر بخشي افشرده پرتقال در درمان اختلال افسردگي اساسي انجام شد و مي‌توان به بررسي اثرات زعفران بر روي حافظه و به خصوص اثرآن بر روي هيپوكامپ پرداخت و همچنين به اثربخشي اسطوخودوس در درمان افسردگي خفيف تا متوسط پرداخت.