ارتباط بين پايبندي به اخلاق حرفه اي و پرخاشگري بازيكنان مرد واليبال شهرستانهاي جنوب استان كرمان

مقدمه از جمله مسائل مهمي در دو دهه اخير مورد توجه انديشمندان اجتماعي و جامعه‏شناسان‏ قرار گرفته‏اند، بررسي و تبيين رويدادها و حوادث خشونت‏بار مربوط به ورزش است. پرخاشگري مفهوم پيچيده¬اي مي باشد. با توجه به تعاريف موجود مي¬توان خشونت و پرخاشگري را از نظر مفهومي به عنوان عملي در نظر گرفت كه از جانب فرد يا افرادي و از روي اراده و اگاهي به منظور آسيب رساني جسماني يا رواني به ديگران انجام مي شود (صنعتگران، 1391). متاسفانه رفتار خشن در بين بازيكنان زياد شده و امروزه، موضوع اصلي در رقابتهاي ورزشي شده است (شيروان و مهديپور ،1389). عوامل متعدد فردي و موقعيتي ميتواند منجر به بروز رفتارهاي پرخاشگري در نزد ورزشكاران شود كه يكي مهمترين آنها ميزان پايبندي افراد به پايبندي اصول اخلاقي است كه ميتواند بر اساس تعاريف مرتبط با پرخاشگري، به عنوان مانعي بر سر راه بروز آن تلقي گردد. آذرباني و كلانتري در باب مولفه هاي مرتبط با اخلاق، از سه مولفه اخلاق فردي، اخلاق حرفه اي و اخلاق جمعي ياد نموده اند (آذرباني و كلانتري، 1384). با مورد توجه قرار دادن نقش ورزش در جامعه، و تاثير مولفه هاي رواني در عملكرد بازيكنان، و از طرف ديگر با توجه به رشد چشمگير ورزش واليبال در سطوح مختلف جامعه، و گرايش روزافزن جوانان به اين ورزش، اكنون اين سوال به عنوان سوال اصلي تحقيق حاضر مطرح است كه چه ارتباطي بين پايبندي به اخلاق حرفه اي و پرخاشگري بازيكنان مرد واليبال شهرستان¬هاي جنوب استان كرمان وجود دارد؟ روش شناسي روش اين تحقيق توصيفي و به لحاظ گردآوري داده ها ميداني و به لحاظ هدف كاربردي بود. براي گردآوري اطلاعات مرتبط با پرخاشگري بازيكنان از پرسشنامة كانگ (2010) و پايبندي به اصول اخلاق حرفه¬اي ورزشكاران نيز از پرسشنامه استاندارد مقياس چندبعدي جهت گيري اخلاق ورزشكاري (MOSO) (1997) استفاده شد. روايي اين پرسشنامه با توجه به استاندارد بودن آن مورد تاييد بوده و پايايي آن در مطالعه حاضر پس از توزيع مقدماتي 30 پرسشنامه، با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ميزان (88/0) و (80/0) محاسبه و تاييد شد. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي بازيكنان مرد واليبال جنوب استان كرمان بود كه تعداد آنها بر اساس اعلام هيئت واليبال استان 512 نفر بود. حجم نمونه تحقيق شامل 220 نفر از جامعه مذكور است كه جهت تعيين حجم نمونه از جدول مورگان استفاده و روش نمونه گيري تحقيق حاضر تصادفي-طبقه¬اي بود. در مرحله بعد از تحقيق پرسشنامه ها جمع آوري گرديد و پرسشنامه¬هاي مخدوش و ناكامل حذف گرديد. از مجموع 220 پرسشنامه توزيع شده تعداد 208 پرسشنامه بصورت كامل و صحيح تكميل گرديده بود. جهت تعيين طبيعي بودن توزيع داده¬ها از آزمون كولموگراف-اسمينوف، رابطه بين متغيرها از ضريب همبستگي و پيش بيني يك متغير از روي متغير ديگر، از رگرسيون خطي ساده استفاده شد. نتايج يا يافته ها نتايج آزمون كولموگروف-اسميرنف (KS) نشان داد كه در تمامي متغيرهاي تحقيق، سطح معناداري زير (05/0) بدست آمده است و بر اين اساس فرض نرمال بودن دادهها در اين متغيرها رد و جهت آزمون فرضيات از آزمون ناپارامتريك استفاده گرديد. يافته ها نشان داد رابطه منفي و معني داري بين پايبندي به اخلاق حرفه اي و پرخاشگري بازيكنان مرد واليبال شهرستان هاي جنوب استان كرمان وجود دارد. همچنين بين برخي ابعاد اخلاق حرفه اي (آداب و رسوم اجتماعي، احترام به قوانين و مقررات، احترام نسبت به مشاركت ورزشي، احترام و نگراني نسبت به حريف) و پرخاشگري رابطه منفي داري وجود دارد. اين بدان معني است كه با كاهش مقدار اين مولفه ها، پرخاشگري در بين بازيكنان بيشتر و بالعكس مي شود. تنها بعد اخلاق حرفه اي كه رابطه مثبت و معني داري با پرخاشگري دارد، رويكرد منفي به تمرينات ورزشي است كه با افزايش اين رويكرد منفي پرخاشگري در بين بازيكنان بيشتر مي شود. بحث و نتيجه گيري به طور كلي و در يك جمع بندي نهايي از نتايج مطالعه حاضر، به نظر ميرسد بتوان عنوان نمود كه پايبندي به اخلاق حرفه اي ورزشكاري و مولفه هاي آن بروز رفتارهاي پرخاشگرانه را در نزد ورزشكاران كاهش خواهد داد. بر اين اساس به مربيان، مديران و رواشناسان ورزشي توصيه ميگردد تا با استفاده از تكنيكهاي مناسب روانشناسانه و برگزاري دورههاي توجيهي جهت معرفي مولفه هاي اخلاق حرفه اي و فاكتورهاي آن، نسبت به ارتقا سطح اخلاق حرفه اي در نزد ورزشكاران كه نتيجه آن كاهش تنشهاي رواني همانند پرخاشگري است اقدام نمايند.