اثرات يك دوره تمرينات طناب ورز بر موج هاي قلبي دانش آموزان پسر

فعاليت فيزيكي فوايد گوناگوني براي سلامتي دارد و يك كليد مهم در سبك هاي مختلف زندگي براي بهبود سلامتي و كاهش خطرات قلبي متابوليكي است. محققين بيان نموده اند كه سازگاري هاي قلبي- عروقي نسبت به تمرينات استقامتي با سازگاري هاي قلبي- عروقي حاصل از تمرينات قدرتي تفاوت دارند به عنوان مثال هيپرتروفي بطن چپ در اثر فعاليت هاي ورزشي بويژه فعاليت هاي استقامتي و ضخيم شدن ديواره ي بطني همراه با عدم تغيير شعاع داخلي كه به هايپرتروفي كانسنتريك معروف است در تمرينات مقاومتي تاييد شده است (شب خيز و همكاران، 1393). محققين مختلفي تغييرات ECG را در ورزشكاران بررسي كرده و تلاش كرده اند تا آنها را از يافته هاي پاتولوژيك متمايز سازند (باگيش و همكاران ،2010؛ كورادو و همكاران ، 2011). با اين حال، هنوز هم يك عدم قطعيت بين تغييرات فيزيولوژيك و پاتولوژيك وجود دارد. بسته به نوع مطالعه و روش طبقه بندي مورد استفاده، 5 تا 40 درصد از ورزشكاران يك ECG كاملا غير طبيعي و يا متوسط تا كاملا غير طبيعي را نشان مي دهند (وينر و همكاران ،2011 و ويلسون و همكاران ،2011). هدف از مطالعه حاضر بررسي اثر هشت هفته تمرينات طناورز بر موج هاي الكتريكي قلب دانش آموزان پسر بود. 2- روش شناسي بدين منظور از بين دانش آموزان داوطلب شهر سيدان 30 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب و پس از تعيين توان هوازي اين افراد در دو گروه تمرينات طناورز و گروه كنترل تقسيم شدند. گروه تمرينات طناورز به مدت هشت هفته، هرهفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقيقه تمرينات منتخب طناورز را انجام دادند و گروه كنترل در اين مدت فقط فعاليت هاي روزانه خود را داشت. قبل از اجراي تحقيق و در پايان تحقيق موج هاي قلبي توسط دستگاه الكتروكارديوگرافي اندازه گيري شد. جهت تجزيه و تحليل يافته هاي تحقيق از آزمون هاي اماري t مستقل و وابسته استفاده شد. همچنين از نرم افزار SPSS نسخه 21 و سطح معني داري در تمامي اندازه گيري ها 05/0 در نظر گرفته شد. 3- نتايج يا يافته ها نتايج آزمون t مستقل نشان داد هشت هفته تمرينات طناب ورز اثر معناداري بر تغييرات موج P پسران ندارد (08/0=t؛ 93/0 p). نتايج آزمون آماري t وابسته نشان داد كه هشت هفته تمرينات طناب ورز اثر معناداري بر تغييرات موج P پسران در پيش آزمون و پس آزمون گروه هاي تحقيق ندارد (06/0= t؛ 95/0=p در مقابل 35/1-=t؛ 19/0 p). نتايج آزمون آماري t مستقل نشان داد كه هشت هفته تمرينات طناب ورز اثر معناداري بر تغييرات فاصله PQ ندارد (29/0-=t؛ 77/0 p). نتايج آزمون آماري t وابسته درون‌گروهي نشان داد كه هشت هفته تمرينات طناب ورز موجب افزايش معني دار فاصله PQ پس آزمون گروه تمرين نسبت به پيش آزمون اين گروه گرديد (49/0-=t؛ 62/0 p در مقابل 32/2=t؛ 03/0 p). نتايج آزمون آماري t مستقل نشان داد كه هشت هفته تمرينات طناب ورز اثر معناداري بر كمپلكس QRS ندارد (76/0-=t؛ 45/0 p). نتايج آزمون آماري t وابسته درون‌گروهي نشان داد كه هشت هفته تمرينات طناب ورز اثر معناداري بر كمپلكس QRS ندارد (31/0= t؛ 75/0 p در مقابل 36/1=t؛ 19/0 p). نتايج آزمون آماري t مستقل نشان داد كه هشت هفته تمرينات طناب ورز اثر معناداري بر موج QT پسران ندارد (13/1=t؛ 26/0 p). نتايج آزمون آماري t وابسته درون‌گروهي نشان داد كه هشت هفته تمرينات طناب ورز اثر معناداري بر موج QT پسران ندارد (51/0-= t؛ 61/0 p در مقابل 11/1=t؛ 28/0 p). 4- بحث و نتيجه گيري با تمرينات ورزشي منظم و طولاني ساختار قلب دستخوش تغييراتي مي¬شود كه آن را از قلب افراد غيرورزشكار متمايز مي¬سازد (حسيني، 1387). تغييرات ساختاري قلب به بهبود عملكرد سيستوليكي و دياستوليكي آن مي¬انجامد كه متفاوت از تغييرات پاتولوژي قلب است (گائيني و دبيدي روشن ، 1384). همسو با نتايج مطالعه حاضر مي توان به مطالعه لانگ ديو (2001) با ارزيابي نوار قلبي دوندگان ماراتون، كشتي گيران، و اسكي بازان فواصل PQ و QT ورزشكاران را طولاني تر از گروه كنترل مشاهده كرد و اين در حالي بود در واقع هر فعاليت بدني، بسته به نوع، شدت و مدت زمان آن، تغييراتي را هم در حين فعاليت و هم پس از آن در ECG ايجاد مي¬كند (كومينگ و همكاران، 1976و فرست و چايمن، 1984). پژوهشي به منظور بررسي سازگاري¬هاي فيزيولوژيكي قلب با تمرين جسماني طولاني مدت و تغييرات الكتروكارديوگرافي هزار ورزشكار نخبه كه در سطح بالا تمرين كرده انجام شد و دريافتند كه پايين رفتگي سگمان ST در الكتروكارديوگرام هيچ يك از ورزشكاران مشهود نبوده و بالا رفتگي سگمان ST در گروه ورزشكاران بيشتر از غير ورزشكاران بوده است (لانگ دان و همكاران، 2001). همسو با يافته¬هاي حاضر، شرما (1999) در ارزيابي يافته¬هاي خود فاصلۀ PQ و QT را در استقامتي كاران طولاني¬تر از گروه كنترل گزارش كرد در بيان دلايل احتمالي تناقضات مشاهده شده مي¬توان به سابقۀ ورزش، شيوۀ تمرينات و بروز هايپرتروفي بطني آزمودني¬ها در پژوهش¬هاي پيشين اشاره كرد. 5- نتيجه گيري به طور كلي مي توان نتيجه گرفت تمرينات طناورز اثر معناداري بر عملكرد قلبي دانش آموزان پسر ندارد.