بررسي ارتباط بين كم تحركي و شيوع اضافه وزن و چاقي در جوانان مراجعه كننده به مركز بهداشت ثامن مشهد مقدس

اهداف: سازمان جهاني بهداشت چاقي را يك مشكل سلامت عمومي عنوان نموده است . افزايش اپيدمي چاقي و تاثير آن در بيماريزايي باعث آن شده كه اضافه وزن و چاقي به عنوان يك عامل مستقل افزايش دهنده خطر مرگ و مير شناخته شود. الگوي غذايي نادرست و گسترش وسيع عدم تحرك بدني را مي توان از مهمترين عوامل ايجاد كننده اضافه وزن و چاقي بشمار آورد . اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط بين كم تحركي و شيوع اضافه وزن و چاقي در جوانان انجام شد. روش ها: مطالعه حاضر بصورت مقطعي- توصيفي و بر روي 2351 جوان 18-29 ساله ي مراجعه كننده به مركز بهداشت ثامن مشهد مقدس انجام گرفت. قد و وزن به روش استاندارد اندازه گيري و شاخص توده بدني (BMI) آنان محاسبه گرديد . پرسشنامه اي جهت بررسي ميزان فعاليت جسماني تكميل و شاخص توده بدني (BMI) با نتايج حاصله از پرسشنامه مقايسه شد. يافته ها: شيوع اضافه وزن و چاقي در بين آزمودمني ها 49.1%بود . 4.8% آنها لاغر و 46.1% وزن نرمال داشته اند . نتايج آناليز پرسشنامه تحرك بدني نشان داد كه 45.6% آزمودني هاي بدون فعاليت بدني هدفمند بوده اند و 15.8% كمتر از 150 دقيقه در هفته فعاليت داشته و 38.5% 150 دقيقه و بيشتر در هفته به فعاليت بدني ميپردازند. ارتباط معناداري بين شيوع اضافه وزن و چاقي و كم تحركي وجود داشت . نتيجه گيري: با توجه به يافته ها تقريبا نيمي از جمعيت مورد مطالعه دچار اضافه وزن و چاقي هستند و تحرك بدني كافي را ندارند . اين در حالي است كه جوانان 18-29 ساله در مقايسه با ساير گروه هاي سني جمعيتي بايست بيشترين تحرك بدني را دارا باشند