مقايسه اثر تمرين تداومي و تناوبي بر توان هوازي و درصد چربي نوجوانان ورزشكار

توان هوازي بيشينه يكي از رايج ترين اندازه گيري ها در فيزيولوژي است كه ظرفيت فرد را براي مصرف، انتقال و دريافت اكسيژن بيان مي كند مقادير واقعي و عيني حداكثر اكسيژن مصرفي از اهميت فيزيولوژي و باليني برخوردار است. تمرين تناوبي روشي است كه اغلب توسط مربيان دو جهت بهبود شرايط بدني قهرمانان مورد استفاده قرار مي گيرد اين برنامه ها متناسب با افراد مختلف طرح ريزي شده تا اطمينان حاصل شود كه هر ورزشكار با توجه به شرايط بدني و نوع رشته ورزشي بالاترين بهره را از آن ببرد. با توجه به نقش ارزشمند نوجوانان در جامعه و اهميت تندرستي آن كه تضمين كننده سلامت آينده است و نيز اهميت توان هوازي در افراد سعي شده است تا رابطه بين توان هوازي و تمرين در فعال ترين سن دبيرستاني سنجيده شود. تحقيق حاضر با هدف بررسي مقايسه دو شيوه تمرين تداومي و تناوبي بر توان هوازي و درصد چربي ورزشكاران نوجوان به مدت 6 هفته انجام شده است.